Ένα σχόλιο για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα πανεπιστήμια

Για πρώτη χρονιά είδαμε την εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) στις πανελλήνιες, την οποία το Υπουργείο Παιδείας νομοθέτησε και έθεσε σε εφαρμογή από φέτος και όχι από την επόμενη χρονιά. Και αυτό έχει τη σημασία του, αν σκεφτεί κανείς ότι οι μαθητές βίωσαν μια χρονιά πανδημίας με λοκντάουν, τηλεκπαίδευση και φοβερό άγχος.

Υιοθετώντας τη γνωστή καραμέλα, ότι δε μπορούν στα πανεπιστήμιά μας να εισάγονται μαθητές με βαθμό 2,3,4 και πλασάροντας το γνωστό παραμύθι της βάσης του 10, η Κεραμέως θέτει σε εφαρμογή ένα αντιδραστικό τρόπο εισαγωγής. Σε κάθε επιστημονικό πεδίο θα υπολογίζεται ο μέσος όρος επιδόσεων των εξεταζομένων και στη συνέχεια κάθε πανεπιστημιακό τμήμα θα ορίζει ένα ποσοστό αυτού του μέσου όρου (από 80% έως 120%) ως προϋπόθεση εισαγωγής. Δεν μιλάμε για μια απλή εφαρμογή της βάσης του 10 (που ιδανικά εάν όλοι οι μαθητές έγραφαν πάνω από 10, θα είχαν δικαίωμα να διεκδικήσουν μία θέση σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα) αλλά για έναν μέσο όρο επίδοσης που στόχο έχει να αποκλείει κάθε χρόνο de facto ένα ποσοστό υποψηφίων. Όπως δηλαδή ακριβώς έγινε και φέτος.

Οι εκτιμήσεις ότι πάνω από 25.000 μαθητές θα έμεναν εκτός σχολών βγαίνουν αληθινές. Αριστούχοι δε θα μπορέσουν να δηλώσουν την πρώτη τους επιλογή. Χιλιάδες θέσεις ΑΕΙ μένουν κενές (ανοίγει το ζήτημα των συγχωνεύσεων των σχολών). Και κάπου εδώ θέλουμε να πούμε σε όλους όσοι έπεσαν από τα σύννεφα ή σε όλους όσοι θεωρούν ότι αυτό είναι μια αποτυχία της Κεραμέως… όχι, δεν είναι μια αποτυχία. Για το Υπουργείο Παιδείας το πείραμα πέτυχε. Και την επόμενη χρονιά σε συνδυασμό με την τράπεζα θεμάτων θα πετύχει ακόμα περισσότερο. Οι ταξικοί φραγμοί θα γίνονται όλο και πιο έντονοι για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων.

Ας μην είμαστε άδικοι όμως... Φυσικά και το Υπουργείο δε θα αφήσει έτσι τους μαθητές…! Όσοι δεν καταφέρουν να κάνουν μηχανογραφικό λόγω ΕΒΕ έχουν δικαίωμα για ένα δεύτερο μηχανογραφικό στο οποίο μπορούν να διεκδικήσουν μια θέση σε Δημόσιο ΙΕΚ, δηλαδή μια κατάρτιση δύο χρόνων και ένα εξάμηνο πρακτικής άσκησης μαθητείας  (απλήρωτης ως συνήθως!). Και όσοι δεν καταφέρουν να πάρουν μια από τις περιορισμένες θέσεις των ΔΙΕΚ, δεν πειράζει… τόσα ιδιωτικά ιδρύματα εκεί έξω περιμένουν να υποδεχτούν τους αποκλεισμένους. Όσους φυσικά το σηκώνει η τσέπη τους… Τους υπόλοιπους η αγορά εργασίας είναι έτοιμη να τους παραλάβει ως φθηνό εργατικό δυναμικό.

ΥΓ. Απέναντι στις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι, αν βγει κυβέρνηση, όχι μόνο θα καταργήσει την ΕΒΕ αλλά θα δώσει δικαίωμα στους σημερινούς υποψήφιους που κόβονται από τις σχολές επιλογής τους να καταθέσουν ξανά μηχανογραφικό να του θυμίσουμε τις δικές του μεταρρυθμίσεις (συγχωνεύσεις σχολείων, αύξηση ωραρίων εκπαιδευτικών) αλλά και τις προτάσεις Γαβρόγλου. Η πολιτική του ενός συμπληρώνει την πολιτική του άλλου. Ακόμα και αν σε κάποια σημεία διαφωνούν ή χρησιμοποιούν διαφορετικές τακτικές η ουσία είναι ίδια: Η αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.