Ο Stefanos στη Μακρόνησο…

Ο Stefanos και το επικοινωνιακό του επιτελείο θεώρησαν ότι για να μιλήσει στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και να του δώσουν τα σκήπτρα του αστικού κόμματος θα πρέπει να κάνει κάτι «αριστερότερο» από το να φωτογραφίζεται με τους χλιδάτους φίλους του και να παρουσιάζει τη νεόπλουτη ζωή του. Με το δίκιο τους βέβαια αγανάκτησαν γιατί η επίθεση που έφαγε από τους μηχανισμούς και τις φατρίες του ΣΥΡΙΖΑ ήταν δυσανάλογη. Οι υπόλοιποι των στελεχών, που δήθεν τον κατηγορούν για νεοπλουτίλα και αστίλα, τι είναι;

Μήπως είναι ναυτεργάτες, καθαρίστριες, άνεργοι/ες, οικοδόμοι, εξωτερικοί υπάλληλοι, εργάτες οδοποιίας, κουβαλητές σε λαϊκές αγορές, σερβιτόρες στην τουριστική βιομηχανία, εργοστασιακοί εργάτες, μεταλλεργάτες, εμποροϋπάλληλοι, εργάτες γης;

Τα ίδια νεόπλουτα παλιόπαιδα είναι που κακομαθημένα από την εξουσία και την καλοζωία κοροϊδεύουν και παριστάνουν την «νέα γενιά της αλλαγής» και απέδειξαν με το τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο πως την εννοούν…

Ο Stefanos και το επιτελείο του πήγε στη Μακρόνησο για να μιλήσει για την ενότητα της αριστεράς (εννοώντας τις φατρίες που σκοτώνονται στο αστικό κόμμα τους) και να στείλει το δικό του μήνυμα…

Η Μακρόνησος είναι ιστορικοπολιτικά προσδιορισμένη για το τι ήταν για τους έλληνες κομμουνιστές και δημοκράτες και όλο τον λαό μας, το «Νταχάου της Ελλάδας», όπως έμεινε στην ιστορία. Το κείμενο που έγραψαν στον Stefano έχει λάθη που βγάζουν μάτι γιατί μιλά για την μετεμφυλιακή δεξιά (ο μοναρχοφασισμός του κάθεται βαρύς), ενώ αφαιρεί από την ιστορική αφήγηση τον παράγοντα Αμερικανοκρατία (άραγε γιατί;), ή ότι η Μακρόνησος δεν ήταν μόνο μετεμφυλιακό κολαστήρι αλλά λειτουργεί από το 1947 (ας του πει κάποιος για τη μεγάλη σφαγή του Μάρτη του 1948), ή ότι τους 8 επώνυμους που αναφέρει δεν τους πήγαν εκεί γιατί διαφωνούσαν σε κάποιο σαλέ για τα επιχειρηματικά τους σχέδια, αλλά γιατί ήταν 8 ακόμα, μέσα στους χιλιάδες αγωνιστές, που έπρεπε να αναμορφωθούν και να μην θέλουν την Ελλάδα Λαϊκή Δημοκρατία…

Παρά τα λάθη του επιτελείου που για αυτούς είναι ψιλά γράμματα (εδώ έχουν ολόκληρο Μαραντζίδη στις γραμμές τους) ο Stefanos κατάφερε να υποδυθεί πολύ καλά δύο ρόλους δύσκολους (άνθρωπος-ζώο) σε μια ενιαία φύση που ξεπερνά κάθε φαντασία. Ποιοι είναι αυτοί;

Θυμάστε τον Κένταυρο; Μισός άντρας μισός άλογο. Ή την Σφίγγα; Μισή γυναίκα μισή φτερωτό λιοντάρι; Ή τον Μινώταυρο; Μισός άνδρας μισός ταύρος. Ο Stefanos υποδύθηκε και θα μείνει στην ιστορία (ίσως και στην μυθολογία) ως μισός αμερικάνος τουρίστας και μισός πρόβατο που περπάτησε στη Μακρόνησο. Το πρώτο είναι κατανοητό νομίζουμε, αμέσως φαίνεται η κοσμοπολίτικη τουριστική αύρα του Stefanos. Το δεύτερο θέλει μια εξήγηση γιατί δεν φαίνεται είναι αλήθεια με γυμνό μάτι. Όπως τα πρόβατα που πεινάν τα έρμα και ο βοσκός τα ταΐζει κάτω από τα αρχαία (βλέπε «νέους Παρθενώνες») και μασουλάνε το χορταράκι, χωρίς να καταλαβαίνουν την ιστορικότητα των χτισμάτων (έχουν αποτυπωθεί σε ζωγραφιές και φωτογραφίες περιηγητών από την ελληνική ύπαιθρο), τρώγοντας και κοπρίζοντας τα έργα ενός αρχαίου πολιτισμού έτσι και ο Stefanos… Μετακινείται ως το λευκό πρόβατο/αμερικάνος τουρίστας ανάμεσα από ένα μνημείο και ένα ιστορικό χώρο που με το αίμα και τις θυσίες τους οι αγωνιστές της ελληνικής αριστεράς πάλεψαν με το αντικομμουνιστικό καθεστώς και την αμερικανοκρατία… Που να καταλάβει ο Stefanos πού τον έβγαλε ο βοσκός σκηνοθέτης του επιτελείου να κοπρίσει…

Ξέραμε πως η αστική αριστερά γεννά τέρατα μα δε μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα καταφέρει να φτιάξει ένα τέτοιο πλάσμα που θα ζήλευε σίγουρα το Χόλυγουντ ως καινούργιο μυθολογικό εύρημα της Μεσογείου…

Διαβάστε ακόμα:

Stefanos όπως state department...