Για τα εγκλήματα κατά των προσφύγων σε Κύθηρα και Λέσβο

Στις 6/10 γίναμε μάρτυρες της βαρβαρότητας αυτού του σάπιου συστήματος και των αποτελεσμάτων των πρακτικών και των πολιτικών που ακολουθεί… Δύο ναυάγια σε δύο διαφορετικές περιοχές, ένα στη Λέσβο και ένα στα Κύθηρα των κατατρεγμένων τούτου του κόσμου με θύματα δεκάδες ανθρώπους. Στη Λέσβο σύνολο 20 νεκροί εκ των οποίων ένα παιδί και 16 γυναίκες. Στα Κύθηρα, μετά από πρόσκρουση σε βράχια ενός ιστιοφόρου, τα 95 άτομα που επέβαιναν σε αυτό βρέθηκαν να παλεύουν με τα κύματα για τη ζωή τους… Οι 15 αρχικά αγνοούμενοι. Ήδη οι εφτά εντοπίστηκαν νεκροί.

Σύμφωνα με τον Υπουργό ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Γιάννη Πλακιωτάκη, «η ανοχή της Τουρκίας στα κυκλώματα των αδίστακτων διακινητών κόστισε ανθρώπινες ζωές». Γνωστή η καραμέλα… Φυσικά τα κροκοδείλια δάκρυα δεν έλειψαν από τον πρωθυπουργό, κυβερνητικούς εκπροσώπους, τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν, την εκτελεστική διευθύντρια της FRONTEX…

Όμως γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό που αναγκάζει ανθρώπους να ξεριζώνονται από τους τόπους τους και να διακινδυνεύουν τις ζωές τους μπαίνοντας στοιβαγμένοι μέσα σε σάπιες λέμβους σε μια θάλασσα που πνέει 8 μποφόρ δεν είναι τίποτα άλλο από τις πολιτικές που ακολουθούν οι παραπάνω. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι που γεννούν οι μακελάρηδες για τα συμφέροντά τους, η ελπίδα ότι σε αυτές τις συνθήκες θα καταφέρουν να αποφύγουν την «προστάτιδα των συνόρων» Frontex, τα ραντάρς, το λιμενικό, την τακτική των pushbacks που οδηγεί ανθρώπους ξεριζωμένους να παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα. Γιατί αυτό το σύστημα το μόνο που γεννά και αναπαράγει είναι την απελπισία, την απόγνωση και τον θάνατο.

Η θάλασσα του Αιγαίου έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο υδάτινο τάφο και όσο οι ανταγωνισμοί οξύνονται τόσο περισσότερο αυτοί οι άνθρωποι θα γίνονται πιόνια στο παιχνίδι του ανταγωνισμού. Η άμεση κινητοποίηση των κατοίκων των Κηθύρων που στην απόκρημνη χωρίς πρόσβαση περιοχή που συνέβη το ναυάγιο έτρεξαν με γερανό και σχοινιά να βοηθήσουν και να σώσουν τους πρόσφυγες που είχαν εγκλωβιστεί εκεί, αποδεικνύει ότι κόντρα στις δολοφονικές πολιτικές η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Χρέος μας αυτή η αλληλεγγύη να μη μένει μόνο στα πλαίσια υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά να τοποθετείται σε αντικαπιταλιστική- αντιιμπεριαλιστική βάση στοχοποιώντας το σύστημα που γεννά όλους αυτούς τους κατατρεγμένους.

Διαβάστε ακόμα:

Από την «ειρήνη» και τον πόλεμο μέχρι τις επαναπροωθήσεις εχθρός ο ιμπεριαλισμός

… με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν