Για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία

Διαπραγματεύσεις των μεγάλων ηγετών, κινήσεις στρατευμάτων, διαπραγματεύσεις, συναντήσεις, μυστικές συνομιλίες,  υπόγεια σύμφωνα, επικοινωνιακός πόλεμος, επαφές ηγετών, διαγγέλματα, πλασάρισμα εικόνας για το ποιος έχει το «δίκιο με το μέρος του», νέες διαπραγματεύσεις, διαβούλια, επιμέρους συναντήσεις και πάλι σκακιστικές κινήσεις, τεταμένη ατμόσφαιρα, νεκροί στις διαφιλονικούμενες ζώνες, προκλήσεις… Μέχρι χθες…

Τα σύννεφα πολέμου πυκνώνουν ξανά πάνω από την Ουκρανία. Αυτό που ονομάζουν «ουκρανικό ζήτημα» από το 2014 (για την ακρίβεια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ) είναι σε εξέλιξη, με αυξομειώσεις. Μια συνεχόμενη αντιπαράθεση, από τη μία ΗΠΑ-ΕΕ- ΝΑΤΟ και νεοφασιστική ουκρανική κυβέρνηση- μαριονέτα και από την άλλη ο ρώσικος ιμπεριαλισμός με εκφραστή τον ξαναζεσταμένο μεγαλορώσικο σωβινισμό. Οι αντιθέσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα οξυμένες με νέους και παλιούς παίχτες να πλασάρονται με κάθε τρόπο σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Τώρα η ένταση έχει μεταφερθεί στην αυλή της ρώσικης αρκούδας. Το φυσικό αέριο και από πού θα περάσει, για να διοχετευτεί στην Ευρώπη, είναι ζήτημα σύγκρουσης μονοπωλίων. Μέχρι χθες…

Οι ιμπεριαλιστές Αμερικάνοι, Ρώσοι, Κινέζοι, Γάλλοι, Άγγλοι, Γερμανοί έχουν απλωμένες παντού τις επιδιώξεις τους, σπέρνουν παντού φωτιά και σίδερο και πάντα στο όνομα της ειρήνης και της δικαιοσύνης, της άμυνας, της περικύκλωσης, της απειλής. Η μεταξύ τους αντιπαράθεση γίνεται για τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των καπιταλιστικών συμφερόντων τους. Όσο οι πόλεμοι αλλά και η ειρήνη τους χαράζουν με αίμα τον πλανήτη τόσο οι λαοί πρέπει να κατανοούν ότι αυτή τη στιγμή μόνο η αντιιμπεριαλιστική και η προλεταριακή-λαϊκή πάλη μπορεί να εξασφαλίσει ειρήνη και να σταματήσει την καπιταλιστική μηχανή βαρβαρότητας. Αυτά μπορούσαν να γράφονται μέχρι χθες σε μια «τεταμένη ισορροπία» διαπραγματεύσεων μεταξύ ιμπεριαλιστών εν καιρώ ειρήνης με τα στρατεύματα εφ’ όπλου λόγχη.

Από σήμερα η στρατιωτική επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία πάει ένα βήμα παραπέρα τη σύγκρουση. Επιβεβαιώνοντας  όσα λέγονταν και γράφονταν μέχρι χθες αλλά και όσα είναι να έρχονται από αύριο για Ουκρανούς και Ρώσους εργαζόμενους στην Ουκρανία.

Και ξαναθυμίζει σε όλους τον ηγέτη των μπολσεβίκων Λένιν που έγραφε το 1916: «οι ειρηνικές συμμαχίες προετοιμάζουν τους πολέμους και με τη σειρά τους ξεπηδούν από τους πολέμους, καθορίζοντας η μία την άλλη, γεννώντας τη διαδοχή των μορφών της ειρηνικής και της μη ειρηνικής πάλης πάνω στο ίδιο ακριβώς έδαφος των ιμπεριαλιστικών σχέσεων και των αμοιβαίων σχέσεων της παγκόσμιας οικονομίας και της παγκόσμιας πολιτικής» (Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού).

…

Κάτω από την κόκκινη σημαία. Μόνο η κόκκινη σημαία του προλεταριάτου και η προλεταριακή αλληλεγγύη μπορεί να σηκώσει πραγματικά τους λαούς στα πόδια τους. Οι λαοί της Ουκρανίας και όλης της πρώην ΕΣΣΔ δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. 

Τους ενώνουν ιστορικά κοινοί επαναστατικοί και αντιφασιστικοί αγώνες. Οι ιμπεριαλιστές είναι οι εμπρηστές του πολέμου. Χρησιμοποιούν τα πάντα για να ρίξουν τις μάζες να σκοτωθούν κάτω από ξένη σημαία. Ο Λένιν στον Ιμπεριαλισμό το 1916 μίλησε με τη φωνή της αλήθειας και απέδειξε πως ό,τι κάνουν οι ιμπεριαλιστές περί ειρήνης (που όλοι για αυτήν εξαπολύουν έναν πόλεμο) είναι προσχηματικά. Πίσω από τις κινήσεις τους υπάρχουν ισολογισμοί, τζίροι, περάσματα, κερδοφορίες, καταλήστευση λαών και πόρων.

Ποιοι μετράν νεκρούς; Οι λαοί. Ποιοι κερδίζουν από τον διχασμό; Οι ιμπεριαλιστές. Αυτοί ξαναμοιράζουν τη γη, αυτοί τροφοδοτούν κάθε «χρήσιμο στοιχείο», για να χτυπήσει το απέναντι στρατόπεδο. Υπάρχει περίπτωση να υπάρξει κάποια άλλη θετική εξέλιξη για τον ουκρανικό λαό από αυτή τη σκληρή σύγκρουση ιμπεριαλιστών; Όχι καμιά.

Οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο, πόσο μάλλον στην ΕΣΣΔ που ζούσαν αρμονικά και συναδελφωμένα στον σοσιαλισμό, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε.

 Οι «σωτήρες» από το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο που εμφανίζονται κάθε φορά προς «υπεράσπιση» των αδικημένων για να ξεκινήσουν τον καυγά, η ιστορία έχει δείξει πως δεν το κάνουν για την ειρήνη ούτε για τα δημοκρατικά δικαιώματα αλλά το αντίθετο. Δεν υπάρχουν αγνές προθέσεις, όταν ο ιμπεριαλιστής σου χτυπά την πλάτη και σε «κανακεύει». Σήμερα χτυπούν την Ουκρανία. Και οι εργαζόμενοι στην Ουκρανία  όσο στοιχίζονται κάτω από τα δύο ιμπεριαλιστικά μπλοκ το μόνο σίγουρο είναι ότι θα απομακρύνονται από την ειρήνη και την προκοπή. Ένας τέτοιος πόλεμος είναι και από τις δύο μεριές άδικος και δε γίνεται σε καμία περίπτωση για τα συμφέροντα των λαών, είναι μια ιμπεριαλιστική διένεξη στις πλάτες της Ουκρανίας. Και οι δύο πλευρές έχουν τη δική τους «πατριωτική» προπαγάνδα, για να επηρεάζουν τις μάζες. Πρώτα το δυτικό μπλοκ (πραξικόπημα Μαϊντάν, πογκρόμ, πολιτικές δολοφονίες και ανώμαλο εσωτερικό καθεστώς) μετά η Ρωσία (προσάρτηση Κριμαίας, αναγνώριση Ντονέτσκ και Λουχάνσκ και εισβολή) και οι δύο με αντιδημοκρατικές μεθόδους και νοθείες προσπαθούν να κρατήσουν την Ουκρανία ως δικό τους χωράφι με τον λαό εγκλωβισμένο και υποταγμένο στους μεγάλους «σωτήρες». Για ποια ουκρανική ανεξαρτησία να μιλήσουμε;

…

Μπροσούρα που κυκλοφόρησε το 2014 από Βίδα - Prolet connect
Διαβάστε ΕΔΩ

Εμείς εδώ στην εξαρτημένη από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές δανειστές χώρα μας (μέλος του ΝΑΤΟ) αλλά και με θελήματα στον ρωσοκινέζικο παράγοντα τι κάνουμε;

Ποια τα καθήκοντα μας; Πώς προασπίζουμε την ειρήνη για τους λαούς, πώς εναντιωνόμαστε σε έναν πόλεμο; Με ποιο βηματισμό συντονίζουμε την πάλη μας ενάντια στο καταστροφικό ιμπεριαλιστικό σύστημα; Με κάθε τρόπο ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στο πλευρό των νατοϊκών δυνάμεων και για τα αμερικανονατοϊκά συμφέροντα αλλά και χωρίς καμία αυταπάτη περί «ήπιου» ρωσικού ιμπεριαλισμού (πλέον δεν μπορούν να υπάρχουν αμφιβολίες). Προωθώντας στις εργαζόμενες μάζες την ειρήνη, ενημερώνοντας τον λαό μας για τα δεινά των ιμπεριαλιστικών πολέμων και ότι μόνο κακές μέρες έρχονται για όλους, αν σηκώσουμε ξένες σημαίες και γίνουμε πιόνια των ιμπεριαλιστών. Ο λαός μας έχει πληρώσει ακριβά τις τυχοδιωκτικές πολιτικές της εξαρτημένης αστικής τάξης τον προηγούμενο αιώνα.

Σε μια περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, στασιμότητας της αναμενόμενης ανάκαμψης και «στενέματος» των κερδών για τους ιμπεριαλιστές η συμμετοχή των όπλων και των «υπουργών αμύνης» στο παιχνίδι είναι βέβαιη.   

Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα πρέπει να στηρίξει κάθε φωνή και λαϊκή αντίσταση που παλεύει ενάντια στην ιμπεριαλιστική μηχανή από τη μία και από την άλλη χτίζει την αυτοτελή (από πάτρωνες και «σωτήρες») πορεία απελευθέρωσης του.

Η αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση σε κάθε χώρα είναι ένα πρώτο βήμα εκείνων των δυνάμεων που θέλουν πραγματικά να μην ξαναζήσουν έναν ολοκληρωτικό παγκόσμιο πόλεμο με καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη.

Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν

Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες

Κάτω ο ιμπεριαλισμός! Ζήτω οι λαϊκοί αγώνες και ο σοσιαλισμός- κομμουνισμός