Σκέψεις και συμπεράσματα με αφορμή ένα περιστατικό αντικοινωνικής βίας στο Γκύζη

Αναδημοσιεύουμε κείμενο που μοιράζεται πόρτα-πόρτα στη γειτονιά του Γκύζη από την Πρωτοβουλία κατοίκων Γκύζη για την ταξική αλληλεγγύη:

Σκέψεις και συμπεράσματα με αφορμή ένα περιστατικό αντικοινωνικής βίας στο Γκύζη

Το συμβάν

Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας 16 Νοεμβρίου- κι ενώ σε όλη την επικράτεια λάμβανε χώρα το χουντικής κοπής σχέδιο για την απαγόρευση των συγκεντρώσεων εν όψει του Πολυτεχνείου- ένας διανομέας πακιστανικής καταγωγής, εργαζόμενος σε κατάστημα φαστ φουντ, ενώ είχε μόλις παραδώσει μια παραγγελία στην οδό Λιακαταίων, στο Γκύζη, έπεσε θύμα ληστείας. Ομάδα περίπου 5 ατόμων, όπως δήλωσε ο ίδιος, που κρατούσαν μαχαίρια και κατσαβίδια του απέσπασε το ποσό των 150 ευρώ και τα κλειδιά του δικύκλου του. Μερικά λεπτά αργότερα κι ενώ του παρασχέθηκαν από τη γειτονιά οι πρώτες βοήθειες, διαπιστώθηκε ότι έφερε ένα (ευτυχώς πολύ επιφανειακό) τραύμα στο πόδι, πιθανώς από μαχαίρι, αποτέλεσμα του χτυπήματος που του προκάλεσε ένας εκ των επιτιθέμενων. Παρά την προτροπή γειτόνων προς τον ίδιο να κληθεί ασθενοφόρο, ο διανομέας αρνήθηκε. Περίοικος ήρθε σε συνεννόηση με τον τραυματία και από κοινού αποφασίστηκε να καλέσουν το εκατό. Η συνέχεια αναμενόμενη. Τέσσερις μηχανές ΔΙΑΣ κατέφτασαν και το πλήρωμά τους, αφού κατέγραψε το περιστατικό, αποχώρησε προς ανεύρεση των δραστών.

Χωρίς να ασχοληθεί περεταίρω με την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει το θύμα μετά τη ληστεία.

Χωρίς να του δώσουν κάποια παραπάνω βοήθεια για το τι μπορεί να πράξει πέρα από το γενικόλογο «Πήγαινε για καταγγελία στο ΑΤ της Κυψέλης» .

Και κυρίως χωρίς να του δώσουν μια λύση για το πώς θα επέστρεφε στο σπίτι του, μιας και ούτε κλειδιά για τη μηχανή του είχε ούτε λεφτά για να πάρει ταξί.

Αμέσως μετά ο διανομέας επικοινώνησε με τον χώρο εργασίας του (υποκατάστημα της αλυσίδας Πιάτσα Καλαμάκι) για να δηλώσει το συμβάν. Έκπληκτοι ακούσαμε, στη συνομιλία που υπήρξε, να του ζητείται από κάποιο άτομο της επιχείρησης απλώς να δηλώσει τις παραγγελίες που δεν είχαν παραδοθεί, ενώ δεν υπήρξε η παραμικρή προσφορά από την πλευρά τους να του παρασχεθεί η ελάχιστη βοήθεια.

Με την αστυνομία να έχει φύγει και την επιχείρηση να συνεχίζει κανονικά τη λειτουργία της σαν να μη συνέβη τίποτα, η γειτονιά ανέλαβε να βοηθήσει τον άνθρωπο να φτάσει σπίτι του και να προστατεύσει το δίκυκλό του.

Ορισμένες σκέψεις

1. Ένα τέτοιο περιστατικό για να εκτιμηθεί σωστά πρέπει να εξεταστεί σε συνάρτηση με το πλαίσιο, τον χρόνο και τον χώρο που συνέβη και πάνω απ’ όλα με κριτήρια ταξικά. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να το τοποθετήσει στη σφαίρα ενός στείρου ανθρωπισμού ή μιας ανάλυσης που θα δημιουργήσει μια εικόνα εσφαλμένη για όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας.

2. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το γεγονός πως ο διανομέας ήταν Πακιστανός μας δημιούργησε τους γνωστούς συνειρμούς για το ενδεχόμενο μιας επίθεσης με πιθανά ρατσιστικά κίνητρα. Με βάση όμως τη ροή των γεγονότων και κυρίως τα όσα μας ανέφερε ο ίδιος ο διανομέας, μάλλον επρόκειτο για μια επίθεση με στόχο τα χρήματα που τα άτομα θεώρησαν πως ο ίδιος κουβαλούσε εκείνη τη στιγμή.

3. Το περιστατικό συνέβη σε ώρα που ισχύει η απαγόρευση κυκλοφορίας και που η κίνηση στους δρόμους είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Λαμβάνοντας ως δεδομένο αυτό και προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε (και σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσουμε) την πράξη αυτών των υποκειμένων, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως ο διανομέας ήταν απλώς μια ευκαιρία για την απόσπαση ενός μικρού, αλλά ενδεχομένως εξαιρετικά σημαντικού ποσού για τους ίδιους. Με άλλα λόγια ένας διανομέας αυτήν την ώρα – που λιγοστοί κυκλοφορούν στους δρόμους- είναι στο μυαλό κάποιων ένα ευκολάκι. Ένας άνθρωπος που σίγουρα κουβαλάει χρήματα πάνω του και που σε μια ομάδα 5 ατόμων δύσκολα θα επιδείξει κάποια σθεναρή αντίσταση. Ειδικά στη θέα μαχαιριών και κατσαβιδιών.

Συμπεράσματα

1. Η παρατεταμένη συνθήκη κρίσης του καπιταλισμού έχει διαμορφώσει μια κατάσταση ασφυκτική για τα φτωχότερα στρώματα του λαού . Η πανδημία του Κόβιντ-19 επανέφερε στην επιφάνεια όλες εκείνες τις δομικές αντιφάσεις του καπιταλισμού, που οι θιασώτες του παλεύουν να κρύψουν εδώ και χρόνια κάτω από οικονομικούς δείκτες, τεχνοκρατικές αναλύσεις και success stories. Συμπτώματα αυτών των πολιτικών επιλογών είναι και περιστατικά σαν αυτό που συμβαίνουν δυστυχώς αρκετά συχνά στις δυτικές μητροπόλεις.

2. Η γειτονιά του Γκύζη είναι μια λαϊκή γειτονιά που φιλοξενεί αρκετούς μετανάστες και φτωχούς εργαζόμενους που κάτω από το βάρος των απανωτών αντεργατικών πολιτικών έχουν πια γονατίσει. Από τη μία αυτό δημιουργεί σοβαρά ζητήματα επιβίωσης για πολύ κόσμο, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στην πιθανότητα να πυκνώσουν τέτοια περιστατικά. Από την άλλη γειτονιές σαν αυτή του Γκύζη με όλα τα αναδυόμενα προβλήματα -οικονομικά, επιβίωσης, ψυχολογικά- να τις βαραίνουν, δεν μπορούν να ζουν ταυτόχρονα και κάτω από την απειλή τέτοιων αντικοινωνικών ενεργειών.

3. Είναι δεδομένο πως τη λύση σε όλα αυτά δεν μπορεί να τη δώσουν οι μπάτσοι. Οι γειτονιές πρέπει να αποτελέσουν πυρήνες ταξικής αλληλεγγύης και να μη γίνουν πεδία αλληλοφαγώματος. Όσο η κρίση θα βαθαίνει οι απολυμένοι, οι άνεργοι, οι επισφαλείς θα αυξάνονται και τα προβλήματα επιβίωσης θα γιγαντώνονται , ο λαός οφείλει με ψυχραιμία να εντοπίσει τον ταξικό του εχθρό και να στρέψει τα βέλη του προς τα εκεί. Το κίνημα έχοντας έναν καίριο ρόλο πρέπει να δηλώνει παρόν σε κάθε δρόμο και κάθε γειτονιά και να παρεμβαίνει με όλες του τις δυνάμεις στην κατεύθυνση της ταξικής αλληλεγγύης και ενότητας.

4. Είναι αυτονόητο ότι τέτοιες πράξεις δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες. Όσοι σε αυτές τις πολύ κρίσιμες για τον λαό συνθήκες, επιλέγουν να επιτεθούν σε φτωχούς, άνεργους, χαμηλόμισθους και εργαζόμενους, απλά και μόνο γιατί τους αντιμετωπίζουν σαν εύκολη λεία στα στενά των μητροπόλεων, πρέπει με κάθε τρόπο να αντιληφθούν τον αντιδραστικό και αντικοινωνικό ρόλο που παίζουν.

Καμιά ανοχή σε φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού

Η αγανάκτηση και η ανέχεια του κόσμου να βρουν πολιτικό τρόπο έκφρασης απέναντι στο κεφάλαιο και τους εκφραστές του

Οι γειτονιές να γίνουν πεδία ταξικής αλληλεγγύης και όχι αλληλοφαγώματος