Για την πολυήμερη μάχη στο λιμάνι

Στις 22/9 υπεγράφη μεταξύ Δημοσίου, ΤΑΙΠΕΔ και ΟΛΠ η σύμβαση παραχώρησης του επιπλέον 16% των μετοχών του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς στο κινέζικο μονοπώλιο της COSCO. Το Καλοκαίρι του 2016 είχε μεταβιβασθεί το 51% των μετοχών στη COSCO. Το αν η COSCO είχε ολοκληρώσει τις «επενδυτικές υποχρεώσεις» της για να προχωρήσει η νέα συμφωνία της επιπλέον «παραχώρησης» του λιμανιού ίσως λαθεμένα από πολλούς να θεωρείται άνευ περιεχομένου, πως δεν αφορά άμεσα την εργατική τάξη που καταναγκάζεται ούτως ή άλλως να χύνει τον ιδρώτα της και το αίμα της στις προβλήτες. Αποδεικνύεται όμως και με αυτό το παράδειγμα η εξάρτηση της χώρας στον ιμπεριαλισμό και τι μέλλον προδιαγράφεται για την εργατική τάξη της χώρας. «Βγάζει μάτι» το «ποιος χτυπάει το ντέφι και ποιος χορεύει…».

Ας δούμε κάποιες ενδεικτικές δηλώσεις που έχουν να κάνουν με το λιμάνι, γεμάτες εθνική ενότητα, ελληνοκινεζική φιλία… αλλά και μπηχτές ως προς την καθυστέρηση των επενδύσεων…

«Η Κίνα έκανε μια σημαντική επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά και έχουν αναβαθμίσει σημαντικά το λιμάνι. Είναι ένας μεγάλος εμπορικός εταίρος για εμάς και βεβαίως η Κίνα είναι ένας μεγάλος εμπορικός εταίρος για όλους, όχι μόνο για την Ελλάδα».

Μητσοτάκης για τις σχέσεις με την Κίνα στο Forbes, Νοέμβρης 2021

«Ένα καλό παράδειγμα αποτελεί η win-win συνεργασία μας στο λιμάνι του Πειραιά. Χάρη στις κοινές μας προσπάθειες, μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα 10 χρόνων, έχει μετατραπεί στο μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου και το 4ο μεγαλύτερο στην Ευρώπη, δημιουργώντας περίπου 10.000 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας […] Και, είναι σημαντικό να σημειώσουμε, ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να δεχθεί την πρόκληση της τρέχουσας υγειονομικής κρίσης, ώστε να υπάρξει αναδιάρθρωση της οικονομίας. Τον προηγούμενο χρόνο, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάνει πολλά αποφασιστικά βήματα ώστε να βελτιώσει τις οικονομικές επιδόσεις, οι οποίες αντιμετωπίζονται πολύ ευνοϊκά τόσο από Κινέζους όσο και γενικότερα από διεθνείς επενδυτές».

Τσανγκ Τσιγιουέ, πρέσβης της Κίνας, Νοέμβρης 2021

«Η κυβέρνηση θεωρεί την επένδυση του ΟΛΠ στο λιμάνι του Πειραιά κομβικής σημασίας για την πόλη, την τοπική κοινωνία, την εθνική οικονομία, αλλά και τη γεωστρατηγική θέση της πατρίδας μας στην ευρύτερη περιοχή. Με την τροποποίηση της Σύμβασης του 2016, διασφαλίζουμε την εξέλιξη της επένδυσης, διασφαλίζουμε τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου, διασφαλίζουμε πολλά και σημαντικά οφέλη για την ελληνική οικονομία και την τοπική κοινωνία».

Γιάννης Πλακιωτάκης, Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Από ομιλία του στη Βουλή για την κύρωση της τροποποίησης της Σύμβασης Παραχώρησης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς Α.Ε. Σεπτέμβριος 2021.

«Το άγχος της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν είναι αν το 51% των μετοχών της Cosco στην ΟΛΠ Α.Ε. θα ανέβει στο 67%. Υπήρχαν όμως επενδύσεις, που θα μπορούσαν να έχουν προχωρήσει ήδη […] ως δήμαρχος του Πειραιά δεν πιστεύω ότι φέρει καμία ευθύνη το ελληνικό Δημόσιο […] Η στασιμότητα δεν βοηθάει κανέναν, ούτε την επένδυση, ούτε την πολιτεία, ούτε το επιχειρείν».

Γιάννης Μώραλης, δήμαρχος Πειραιά, Σεπτέμβριος 2021

«Είμαι σίγουρος ότι η επένδυση της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά θα αναπτύσσεται ακόμη περισσότερο. Αλλά αυτό που έχει σημασία από εδώ και εμπρός είναι η κοινωνική προσφορά της Cosco στον Πειραιά και στον πειραϊκό λαό. Μια προσφορά η οποία θα πρέπει να είναι αντάξια τόσο της ιστορικότητας της πόλης όσο και της ίδιας της επένδυσης των Κινέζων φίλων μας στο λιμάνι μας.»

Βαγγέλης Μαρινάκης σε συνάντηση με κινεζική αντιπροσωπεία, 2019

«Μπορεί η Cosco να έχει "Master Plan" για το λιμάνι, αλλά εμείς, οι πολίτες και επιχειρηματίες έχουμε "Master Vision" για την πόλη του Πειραιά. Οφείλουμε όλοι μαζί να συνεργαστούμε με επιτυχία…»

Κορκίδης, πρόεδρος του ΕΒΕΠ σε συνάντηση με κινεζική αντιπροσωπεία, 2019

Η υποτέλεια της ντόπιας αστικής τάξης εκφράζεται και στις πολιτικές συμφωνίες τέτοιων «παραχωρήσεων», όπως του λιμανιού, ανεξαρτήτως αν τα μονοπώλια τηρούν ή όχι τις συμφωνίες. Εξ’ άλλου οι φωνές των τοπικών αρχόντων του Πειραιά και των ντόπιων πλουτοκρατών που παριστάνουν κάπου-κάπου τους θιγμένους, προωθούν συνεχώς την συγκεκριμένη πολιτική «ανάπτυξης» με κάθε τρόπο. Η πολιτική ξεπουλήματος και καταστρατήγησης εργασιακών δικαιωμάτων για την κερδοφορία των μονοπωλιακών κολοσσών (κινεζικών στη προκειμένη) και το άπλωμά τους στην ευρωπαϊκή αγορά, ονομάζεται από τους πολιτικούς εκφραστές της ντόπιας αστικής τάξης «επενδύσεις», που συνεπάγεται στην περαιτέρω όξυνση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, στα φθηνά εργατικά χέρια, στην εντατικοποίηση της εργασίας.

Ένα μήνα σχεδόν μετά την επιπλέον παράδοση του 16% στη «COSCO» μεταφράστηκαν και οι συνθήκες εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταστρατήγησης δικαιωμάτων από την εργοδοσία «COSCO- DPORT» -που τραβάει χρόνια στο λιμάνι- σε εργοδοτική δολοφονία, με θύμα τον εργάτη Δ. Δαγκλή στο ΣΕΜΠΟ στο Ικόνιο Περάματος. Η εργοδοτική αυτή δολοφονία είναι αποτέλεσμα της «ανάπτυξης» που ευαγγελίζονται μόνιμα οι πολιτικοί εκφραστές της αστικής τάξης. Είναι το αποτέλεσμα που φέρνουν τα φθηνά χέρια και τα τσακισμένα δικαιώματα που τάζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στους «ξένους επενδυτές».

Στις 25/10 ο 45χρονος εργάτης έχασε τη ζωή του όταν κατά τη διάρκεια της βάρδιάς του εγκλωβίστηκε στις ράγες που κινούνται οι γερανογέφυρες. Όπως αναφέρει η ΕΝΕΔΕΠ, το σωματείο των λιμενεργατών, «ήταν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα». Χρόνια τώρα στο λιμάνι η ταξική αντιπαράθεση αναπτύσσεται σε όλα τα επίπεδα. Το 2018 ο πολυήμερος αγώνας των λιμενεργατών άφησε μια δυνατή παρακαταθήκη για τη συνέχεια του αγώνα και φυσικά για όσα διαδραματίστηκαν αυτές τις μέρες μετά το εργοδοτικό έγκλημα.

Οι λιμενεργάτες, με το σωματείο τους ΕΝΕΔΕΠ, αγωνίστηκαν για να κερδίσουν τα δίκαια αιτήματά τους και φυσικά για να τιμήσουν με τον πιο αξιοπρεπή τρόπο τον νεκρό συνάδελφό τους. Πάλεψαν ταξικά, οργανώνοντας έναν πολυήμερο απεργιακό αγώνα που στηρίχθηκε από όλη την εργατική τάξη. Ένας αγώνας δύσκολος αν αναλογιστεί κανείς με τι συμφέροντα ήρθαν αντιμέτωποι οι εργάτες στις προβλήτες και μέσα σε ποιο συνολικό ταξικό συσχετισμό κατάφεραν να διεξάγουν τον απεργιακό αγώνα. Όμως, αυτό που ακουγόταν από όλα τα στόματα των εργατών και δεν τους επέτρεπε να κάνουν ούτε βήμα πίσω, ήταν το σύνθημα: «για τον Μήτσο»!

Οι «κινέζοι» (όπως τους αποκαλούν οι εργάτες) και οι εδώ υποτακτικοί τους, έχουν μαζί τους τούς σημερινούς διαχειριστές του ελληνικού καπιταλισμού, την ΝΔ, τα αστικά δικαστήρια, τους διασπαστικούς μηχανισμούς (βλ. εργοδοτικό σωματείο που είχε φτιαχτεί το 2018 «εν μία νυκτί»(!) για να αποπροσανατολίσει τους εργάτες ως προς τις διεκδικήσεις τους), τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και τον αστικό τύπο, τους 22 φορείς της εγχώριας επιχειρηματικότητας που έκαναν «έκκληση για διάλογο» στο λιμάνι, δηλαδή για σταμάτημα της απεργίας. Και φυσικά το «παρών» πλάι στην καπιταλιστική κερδοφορία δίνουν οι «φίλοι των εργατών» που ως αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθούν να αξιοποιήσουν την ταξική οργή για την επάνοδό τους στην εξουσία. Τι και αν η «ΑΥΓΗ», μαζί με τα υπόλοιπα φερέφωνα της εργοδοσίας, αναμασούσε το ίδιο ψέμα μετά την δολοφονία στο λιμάνι: πως ο εργάτης σκοτώθηκε αφού είχε σχολάσει, όταν επέστρεψε για να πάρει κάποια προσωπικά αντικείμενα και όχι κατά τη διάρκεια της βάρδιάς του.

Οι εργάτες στο λιμάνι εναντιώθηκαν στους ντόπιους και ξένους εργοδότες τους, αναγκάζοντάς τους να δεχτούν τα περισσότερα από τα αιτήματά τους:

• 5άρες πόστες
• κατάργηση των κόντρα βαρδιών
• δημιουργία Επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας με συμμετοχή των εργατών

Πήραν, όπως λένε και οι ίδιοι, μια πρώτη νίκη που θα κατοχυρώσουν στη πράξη. Η πάλη τους για μόνιμες προσλήψεις και ΣΣΕ συνεχίζεται… Ο ταξικός αγώνας στο λιμάνι αφήνει μια τεράστια παρακαταθήκη σε όλη την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό. Οι εργάτες στο λιμάνι απέδειξαν ακόμα μια φορά, όσο «ισχυρός» και αν φαντάζει ο εχθρός, ποιος είναι ο κινητήριος μοχλός και πως «χωρίς αυτόν γρανάζι δε γυρνά».

Η ταξική αλληλεγγύη είναι το οξυγόνο μας, ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. Οι λιμενεργάτες έβαλαν ένα λιθαράκι στον συνολικό αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο, ανοίγοντας παράλληλα και το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης του λαού μας από τα ξένα μονοπώλια και τα επενδυτικά projects και masterplans που οι αστοί προωθούν για «το καλό του τόπου μας».