Εντάξει δε λέμε, θέλει «ντρόγκα» για να κρατήσεις στην «ελπίδα» τόσες χιλιάδες μέλη. Θέλει και λίγο (έως πολύ) ευνουχισμό της κριτικής σκέψης, θέλει και λίγο πόλωση και φανατισμό, που υπάρχει μπόλικη στην «αντιδεξιά» δεξαμενή και πολύ συναίσθημα να δονίζεις τις μάζες… Τα γνωστά «ερχόμαστε», «λίγες οι μέρες τους», «απάνω τους παιδιά» για να κρατιέται ο μηχανισμός σε ένταση αλλά και οι «νεοψαρωμένοι» να νιώθουν «στρατιώτες της αλλαγής»… Κάπως έτσι «παίζει η φάση» προς Κουμουνδούρου πλευρά και το πράμα έχει πολύ προσφορά λωτοφαγίας προς το πόπολο (χωρίς μεσάζοντες μάλιστα αλά «κίνημα πατάτας»)…
Έτσι, σε αυτή την προεκλογική αντεπίθεση των Συριζαίων,
τρίβουμε τα μάτια μας με τον τρόπο που κοιτάν το λαό και μιλούν ως τεράστιοι
ψεύτες και πολιτικοί παλιάτσοι αυτοί οι άνθρωποι. Η αριστερά είχε κερδίσει να
λέει στον λαό την αλήθεια, αυτό ήταν το ατού της. Κάποτε. Έτσι τουλάχιστον
καταμαρτυρούν οι προσβάσεις που είχε μέσα στην εργατική τάξη ακόμα και στις πιο
δύσκολες εποχές. Αλλά δεν θα επεκταθούμε για μια εποχή τίμιων ανθρώπων και
πραγματικών αγώνων για αλλαγή.
Διαβάζουμε καθημερινά στο left gr πράματα που ακόμα και οι Πασόκοι των
παλιό καιρό του «λαϊκού πράσινου ήλιου» ίσως να δίσταζαν να πουν για να μην
ερεθίσουν κάποιο σώμα πικραμένων ψηφοφόρων από τις κωλοτούμπες τους. Ήταν
μαζεμένοι όταν ξαναζητούσαν ψήφο. Οι όψιμοι νέο-πασόκοι δε διστάζουν μπροστά σε
τίποτε. Βγάζουν ντουντούκα και ότι ψαρώσουν ως κόμμα εξουσίας και ο «σκοπός
αγιάζει τα μέσα». Ποιος είναι ο σκοπός; Μα η διαχείριση του ελληνικού
καπιταλισμού. Την ρίχνουν στα βράχια οι δεξιοί και χρειάζονται οι αριστεροί
διαχειριστές ως εφεδρεία και άντε πάλι από την αρχή. Καλλιέργεια ελπίδας. Ας
διαβάσουμε μαζί τον αρθρογράφο Θανάση Καρτερό λαμπρό κατηχητή «ελπίδας». Γράφει
στην Αυγή (29/5) και παρουσιάζουμε τα
«πιπεράτα»:
«Λίγο ακόμα και θα δούμε, επιτέλους,
ριζικές αλλαγές από μια κυβέρνηση Τσίπρα. Με προμετωπίδα την κοινωνική
δικαιοσύνη […] Γιατί
είναι οι δρόμοι δύσβατοι, τα μονοπάτια ναρκοθετημένα, οι απέναντι οργανώνουν
από τώρα τις ενέδρες για να πετύχουν αυτό που δεν πέτυχαν την προηγούμενη φορά:
μια παρένθεση που δεν θα διακόψει παρά για λίγο το φαγοπότι τους.
Παρακάτω
είναι η κρίσιμη, αποφασιστική, σώμα με σώμα εκλογική αναμέτρηση. Με όλες τις
λεγεώνες του αντιπάλου ολιστικά οπλισμένες, όλα τα ΜΜέσα του ολιστικά
παραταγμένα, όλες τις εφεδρείες της Δεξιάς, της Άκρας Δεξιάς, του
Κέντρου, του ακραίου Κέντρου, της φρόνιμης Αριστεράς σε ετοιμότητα: ολιστικός
σχηματισμός να μην περάσει ο λαϊκισμός […] Ακόμα
και τα εργαλεία της δημοκρατίας για τη θεραπεία των πληγών τα ρήμαξαν. Κάνοντας
τους πλούσιους τόσο πλουσιότερους, ώστε δεν θα διστάσουν να επενδύσουν σε κάθε
είδους παγίδες για να καταπνίξουν τη νέα έφοδο δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Ξέρουν αυτοί, τους ξέρουμε κι εμείς […] Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και ο κόσμος που
τον εμπιστεύεται έχουν πια εμπειρία διακυβέρνησης που δεν είχαν την πρώτη φορά.
Έπαθαν, έμαθαν, ξέρουν πώς θα διασφαλιστεί βήμα-βήμα πορεία προς τα μπρος».
Λίγο ακόμα και φτάνουμε, άντε παιδιά που λέει και ο Τζαβέλας (βέβαια
όχι για να βάλουμε φωτιά) τραβάτε κουπί για να δούμε «ριζικές αλλαγές από την
κυβέρνηση». Και η προηγούμενη φορά αριστερά; Η ιμπεριαλιστική επιτήρηση; Το
αντιλαϊκό μνημόνιο; Η επίθεση στην εργατική τάξη και την ασφάλιση; Η φαιορόζ
πινελιά στο βάθεμα της εξάρτησης; Πολλά ρωτάς σύντροφε, μάσα καλύτερα τον λωτό…
και όλα θα πάνε καλά με Αλέξη και τη νέα ελπίδα που προσφέρει ως αναλγητικό…
Διαβάστε ακόμα:
Καμαρωτά χαρούμενα τα νιάτα του Θ. Καρτερού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου