Ερωτήματα που καίνε

Μίλησαν, λέει, την προηγούμενη βδομάδα γύρω στα 80 λεπτά η τριάδα Πούτιν- Σόλτς- Μακρόν και συμφώνησαν για εξαγωγές σιτηρών από την Ουκρανία. Οι ιμπεριαλιστές γνωρίζουν τι σημαίνει μια επισιτιστική κρίση, όπως γνωρίζουν και τι ρίσκα έχει για τις αποικιακού τύπου χώρες που καταδυναστεύουν τι σημαίνει μια κρίση σιτηρών. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μπορεί να ανακατέψει ξανά την τράπουλα των κερδών, μπορεί να είναι μια ευκαιρία ανάδυσης νέων παιχτών στο ξαναμοίρασμα της πίτας, όμως ενέχει και κινδύνους. Μαζικές λαϊκές εξεγέρσεις, λεηλασίες και εμφυλίους πολέμους στην ήδη τεταμένη, από άποψη πάλης των τάξεων, περίοδο.

Το να «βυθιστούν στο χάος», όπως λένε οι δημοσιογράφοι, χώρες και λαοί που δεν αντέχουν άλλη ακρίβεια, φτώχεια, ανέχεια και ιμπεριαλιστική αφαίμαξη δεν είναι η καλύτερη προοπτική για τους ιμπεριαλιστές που κυριαρχούν σε αυτές (μπορεί να βολέψει πρόσκαιρα τους αντίπαλους χρησιμοποιώντας το πεινασμένο πόπολο ως ασπίδα για τις δικές τους «σωτήριες» βλέψεις).

Σίγουρα οι τρείς ηγέτες μίλησαν ως παίχτες μιας τεράστιας παρτίδας σε βάρος των λαών και σίγουρα μίλησαν ως «βαριά ονόματα» του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Θέτουν συνεχώς τους όρους που θα παιχτεί η ιμπεριαλιστική σύγκρουση, παρακολουθούν την κάθε μέρα, φτιάχνουν κανόνες και συμφωνίες πάνω στη στιγμή και στα τεράστια συμφέροντα που εκπροσωπούν και για αυτά είναι ικανοί για κάθε είδους αιματοκύλισμα.

Και αν τα ζητήματα της ενέργειας και του επισιτισμού είναι σε πολεμική τροχιά για τους ιμπεριαλιστές, που η μεταξύ τους σύγκρουση θα καθορίσει και τα κέρδη τους, για τις επόμενες δεκαετίες δεν συμβαίνει το ίδιο για χώρες, όπως η Ελλάδα, που η εξάρτησή της είναι δομικό συστατικό ύπαρξής της.

Με κύρια υπεύθυνη την ντόπια αστική τάξη η οποία, παρακολουθώντας τις εξελίξεις, κρατά το λαό χωρίς πληροφόρηση και με προσανατολισμό τη δική της ιδεοληπτική εμμονή περί ενότητας του δυτικού πολιτισμού (και άλλων κουραφέξαλων που δεν ισχύουν αν δει κανείς τις τεράστιες αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών της δύσης) βαθαίνοντας συνεχώς σε μια ακολουθητική γραμμή ξένη προς τα λαϊκά συμφέροντα αλλά και την ειρηνική συνύπαρξη με τους γείτονες λαούς.

Το ότι επενδύουν στην τουριστική σεζόν οι αστοί μας και προσπαθούν με κάθε τρόπο να χρυσώσουν το χάπι της ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης (με μοχίτο, ξαπλώστρες, τουριστικά πακέτα, ούζο και καλαμαράκια) δε σημαίνει ότι από Σεπτέμβρη ο λαός μας δεν θα χει να αντιμετωπίσει κοινωνικά προβλήματα οξυμμένα. Το ότι παριστάνουμε τους στρουθοκάμηλους δε σημαίνει ότι τα ερωτήματα που καίνε μπορούν να απαντηθούν από την αστική τάξη: αντέχει να τραφεί ο λαός μας σε περίπτωση σκλήρυνσης του πολέμου; Φτάνουν τα προϊόντα για όλους; Πόσο μπορεί να αντέξει ο λαός μας και η εργατική τάξη άνοδο τιμών σε βασικά προϊόντα; Παράγει η χώρα αγροτικά προϊόντα που να μπορούν να θρέψουν το λαό; Θα χτυπήσει η αστυνομία τον πεινασμένο λαό σε περίπτωση επισιτιστικής κρίσης; Μπορούμε να βάζουμε δεκάδες ερωτήματα που γεννιούνται στα κεφάλια μας όταν βλέπουμε την εκτόξευση τιμών και όχι μόνο ως απόρροια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και την γενίκευση ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου να πλησιάζει…  

Το ζήτημα είναι ο λαός μας να συσπειρωθεί κάτω από τη σημαία των λαϊκών συμφερόντων που δεν είναι άλλη από την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ στη χώρα μας, έτσι ώστε να γίνει φάρος ειρήνης και φιλίας με τους γείτονες λαούς.