Πανδημία και ιμπεριαλιστικός ανθρωπισμός

Ο πρωθυπουργός με την Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα,
γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, στην Ουάσινγκτον (7/1)

Για άλλη μια φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2007-2008, τα ερωτήματα μπαίνουν μπροστά μας με ρυθμό καταιγιστικό, με τρόπο επιτακτικό, καθώς οι απαντήσεις αφορούν άμεσα τους όρους ύπαρξης όλης της ανθρωπότητας: πώς θα ξεπεράσουμε αυτή την απειλή που κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τις ζωές μας; Πώς θα βοηθήσουμε στον αγώνα κατά της πανδημίας του covid19;

Ενώ όμως για τους εργαζόμενους σε όλες τις χώρες του πλανήτη τα ερωτήματα και οι όποιες απαντήσεις ξεκινούν και τελειώνουν με άδολο ανθρωπισμό, δεν ισχύει το ίδιο και για τους επαγγελματίες «ανθρωπιστές» των διεθνών ληστρικών μηχανισμών. Αρκεί μια ελάχιστη γνώση της ιστορίας και, σε ό,τι αφορά τη χώρα μας μια κοντή μνήμη, για να διατυπώσουμε και να απαντήσουμε και σε αυτό το ερώτημα: Τι σημαίνει η «ανθρωπιστική βοήθεια» από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα;

Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από την πρώτη στιγμή «βρίσκεται σε θέση μάχης για να βοηθήσει τις χώρες ανά τον κόσμο που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τον ανθρωπιστικό και οικονομικό αντίκτυπο του κορωνοϊού». Μπροστάρισσα στον ανθρωπισμό, η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, ανακοινώνει την ανάπτυξη εργαλειοθήκης… «ώστε να βοηθήσει τις χώρες που αντιμετωπίζουν επιτακτικές ανάγκες πληρωμών».

Και ποια είναι άραγε αυτά τα εργαλεία; Τι σημαίνει αυτή η βοήθεια; «Είναι σε ετοιμότητα να χρησιμοποιήσει το σύνολο της δανειοδοτικής του ικανότητας των τριών δις δολαρίων», «έχει ήδη σαράντα συμφωνίες (με χώρες) – τόσο για την αποδέσμευση χρημάτων όσο και προληπτικές πιστωτικές γραμμές».

Μα αυτά δεν είναι τα παλιά εκείνα εργαλεία που όλοι θυμόμαστε; Δεν είναι εκείνα τα εργαλεία που χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες η αμερικανόθρεφτη αυτή σπείρα των αιμοσταγών παρασίτων που απομυζά τον μόχθο των λαών; Δεν είναι εκείνη η γνώριμη «βραχυπρόθεσμη ρευστότητα» που υποτάσσει μακροπρόθεσμα τους λαούς οικονομικά και πολιτικά για να εξασφαλίσει τα υπερκέρδη των αμερικανικών και άλλων μονοπωλίων; Δεν είναι η ίδια βοήθεια που εξασφαλίζει τη μονοπωλιακή ληστρική ισοπέδωση των χωρών οι οποίες βρίσκονται κάτω από την ιμπεριαλιστική μέγγενη, του Μεξικού, της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Λετονίας, της Ουγγαρίας, της Λευκορωσίας, του Πακιστάν και άλλων χωρών; Ή μήπως δεν είχαν κι εκείνα τα δάνεια βαφτιστεί «ανθρωπιστικά»;

Για τη χώρα μας ειδικότερα, ήδη ακόμη και από τα αστικά μίντια ακούγεται σε σχέση με τη «βοήθεια» της ΕΕ η κυνική μεν αλλά αποκαλυπτική δε ερώτηση: «Ποιος θα πληρώσει τελικά τον λογαριασμό;»

Στην πάνω από εκατονταετία κυριαρχία του μονοπωλιακού καπιταλισμού, οι λαοί έχουν γνωρίσει πολλές τέτοιες «βοήθειες». Μόνο οι αγώνες για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας ανέκοψαν την καταστροφική πορεία του παρασιτικού πάνω στους λαούς κεφαλαίου. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε συνθήκη κρίσεων υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου οξύνουν τη σύγκρουση, προσπαθώντας η μία ενάντια στην άλλη να εξασφαλίσουν διέξοδο για τα μονοπωλιακά τους υπερκέρδη. Το παγκόσμιο βασίλειο του χρηματιστικού κεφαλαίου, όπου οι δυνάμεις αναπτύσσονται ανισόμετρα, η σύγκρουση μεταξύ τους οξύνεται και οι συμμαχίες δεν είναι παρά προσωρινές, δείχνει αυτή τη στιγμή την πραγματική απάνθρωπη ουσία του: όσο η βάση του παραμένει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και η μονοπωλιακή υποδούλωση της εργασίας των λαών, τόσο η ανθρωπότητα θα βρίσκεται αντιμέτωπη με την απειλή ενάντια στην ίδια της την ύπαρξη.

Αγώνας ενάντια στην απειλή της πανδημίας covid19 σημαίνει οργάνωση και πάλη ενάντια στη μήτρα της απανθρωπιάς και των κινδύνων: ενάντια στον καπιταλισμό, ενάντια στον ιμπεριαλισμό.