Η λύση στην κρίση είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης

Ο κορονοϊός γέννησε την κρίση;

«Το φάντασμα της ύφεσης πάνω στην παγκόσμια οικονομία», «Σκοτεινές προβλέψεις της Παγκόσμιας Τράπεζας για τη διεθνή οικονομία», «Οι προβλέψεις και οι δείκτες δείχνουν επιβράδυνση για τα επόμενα χρόνια», «Το φάντασμα μιας μελλοντικής ύφεσης αρχίζει και κερδίζει έδαφος και το ερώτημα δεν είναι τόσο αν τα προβλήματα θα επιστρέψουν αλλά πότε και πόσο σοβαρά θα είναι», «Προχωράμε σε μια ασύμμετρη συγχρονισμένη επιβράδυνση», «το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποίησε ότι «πλησιάζουν καταιγίδες», η παγκόσμια οικονομία έχει περάσει σε νέα φάση, οι πολιτικοί κίνδυνοι είναι υψηλοί σε όλες τις χώρες»…

Όταν διαβάζαμε τις «προβλέψεις» αυτές στις αστικές εφημερίδες, από οικονομικούς αναλυτές ή στελέχη των τραπεζών και των διεθνών ληστρικών οργανισμών (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα) δεν είχαμε ιδέα πού πέφτει η Ουχάν και τι είναι ο κορονοϊός: Ήταν Γενάρης του 2019.

Αυτές βέβαια οι ανησυχίες όχι μόνο δεν αποτυπώνονταν στους λόγους των εκπροσώπων των αστικών μας κομμάτων και των ομοτράπεζών τους κεφαλαιοκρατών, αλλά αντιθέτως η ελπιδολογία των προηγούμενων χρόνων είχε μεταλλαχθεί σε «σωστή διαχείριση της κρίσης χρέους», «πλεονάσματα», «έξοδο από τα μνημόνια», «ανάπτυξη». Φαίνεται ότι όλα τα αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν μέσα στη δεκαετία και κυρίως η πληρωμή της εργατικής δύναμης πολύ πιο κάτω από την αξία της, η εξαθλίωση, γλύκαναν την ντόπια αστική τάξη με την αυξανόμενη κερδοφορία της.

Κι αν όμως το ντόπιο κέρδος έχει «κοντόφθαλμους» αναλυτές, τα μακρινά αυτά παγκόσμια ιμπεριαλιστικά επιτελεία μπορούν να συντάσσουν άφοβα αναλύσεις και εκθέσεις που επιβεβαιώνουν ένα πράγμα: ότι όσο και αν άναψαν μέσα στη δεκαετία οι ενδοϊμπεριαλιστικές συγκρούσεις με τα όπλα ή με την ειρήνη, όσα θύματα κι αν προκάλεσαν οι συγκρούσεις των μονοπωλιακών ομίλων για την κυριαρχία στις αγορές και για την λεηλασία πηγών και δρόμων ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι τέτοια η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου τους, που δεν μπόρεσε ακόμη να βρει διέξοδο. Κι όσο τα κέρδη τους παραμένουν στάσιμα ή μειώνονται, η κρίση συνεχίζεται. Αυτά ακριβώς τα κέρδη που προήλθαν από τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων όλης της γης, από την απλήρωτη εργασία τους, μια διέξοδο έχουν στην κεφαλαιοκρατική παραγωγή: την καταστροφή της ίδιας της εργασίας, των ανθρώπων της, του υλικού και έμψυχου πλούτου των λαών. Για τους κεφαλαιοκράτες αυτός ήταν και είναι ο δρόμος είτε με τον κορονοϊό είτε χωρίς αυτόν.

…ή η κρίση τον κορονοϊό;

Σε αυτόν τον δρόμο είναι προφανές ότι τα σχέδια των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων υποτελών τους δεν συνάντησαν την απειλή της πανδημίας του νέου κορονοϊού ως εχθρό. Αντιθέτως στην πανδημία βρήκαν έναν καλό σύμμαχο για την πιο άμεση εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών τους.

Ας μη βιαστεί κάποιος να δει στην παραπάνω θέση προκατειλημμένη καχυποψία. Ας δει πρώτα, για παράδειγμα, τις πρόσφατες - μετά το ξέσπασμα της πανδημίας - εκθέσεις των δύο τραπεζικών κολοσσών της ΕΕ, της Deutsche Bank (γερμανική) και της Société Générale (γαλλική): αυτές οι παλιές καραβάνες στη δημιουργία και την «αντιμετώπιση» των κρίσεων, προβλέπουν ότι η ύφεση θα είναι προσωρινή για το 2020 και το 2021 θα υπάρχει ισχυρή ανάκαμψη. Μα πώς θα συμβεί αυτή η ανάκαμψη στη χώρα μας; Μέσα σε ένα μόνο χρόνο;

«Μα με τη βοήθεια από την ΕΕ, με τα 500 δις., που αποφάσισε το Eurogroup, στην σκληρή κόντρα της τηλεσυνδιάσκεψης στις αρχές Απρίλη», βροντοφωνάζουν αστικά κόμματα και ΜΜΕ.

Οι καλοί «θεσμοί» θα μας βοηθήσουν, τα σουαρέ φιλανθρωπίας των ιμπεριαλιστικών κέντρων θα μεριμνήσουν…

Αλλά η έκθεση του Eurogroup μέσα στην τεχνητή της ασάφεια είχε το μόνο σαφές. Τα 500 δις στα οποία θα έχει πρόσβαση το κάθε κράτος μέλος - για τη χώρα μας κάτι λιγότερο από 4 δις - θα διατεθούν για τις άμεσες και έμμεσες δαπάνες που σχετίζονται με τον COVID19, υπό επιτήρηση και υπό όρους που θα συνδέονται «με την διευκόλυνση της χρηματοπιστωτικής συνδρομής». Η «βοήθεια» από την ληστοσυμμαχία της ΕΕ- αντίστοιχη με τη «βοήθεια» του ΔΝΤ, είναι άλλη μια δανειακή σύμβαση για τη χώρα μας, άλλο ένα μνημόνιο μετά τα τεσσεράμισι που έχουν ήδη υπογράψει οι ιθύνοντες. Η βαθιά κρίση που προβλέπει ο Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ για τη χώρα μας αντιμετωπίζεται με πιο βαθιά εξάρτηση και με τον εργαζόμενο λαό να γίνεται σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό λίπασμα για την νέα κερδοφορία των ντόπιων και ξένων εκμεταλλευτών.

Έτσι, για άλλη μια φορά στην παγκόσμια ιστορία του καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού και στην ιστορία της χώρας μας, ό, τι σκοτώνει τους λαούς δίνει ζωή στο Κεφάλαιο. Όσο πιο βαριές γίνονται οι αλυσίδες για την εργατική τάξη, τόσο πιο ανάλαφρα τα κέρδη των αφεντικών.

Δεν μπορεί λοιπόν να αντιμετωπιστεί ο ιός, αν δεν αντιμετωπιστεί μέσα από την οργάνωση και την πάλη της εργατικής τάξης η κρίση του κεφαλαίου. Και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η κρίση του Κεφαλαίου, αν μέσα από την οργάνωση και την πάλη δεν αντιμετωπιστεί ο βασικός εχθρός: ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής.