Για την δολοφονία του Ρομά στην Κόρινθο

Ο Κόσμος της ατομικής ιδιοκτησίας στηρίζεται μόνιμα στη βία, όταν το κράτος δεν μπορεί να την υπερασπίσει, παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους οι υπερασπιστές της. Αναμφίβολα ο διαχωρισμός αυτών που έχουν και αυτών που δεν έχουν θα οξύνεται διαρκώς και θα παίρνει όλων των ειδών τις μορφές […] Τους προηγούμενους μήνες η «δικαιολογία» της αυτοάμυνας και η λογική της αυτοδικίας εμφανίστηκε άλλες δυο φορές… Μία στην Άμφισσα όπου 13χρονη Ρομά δολοφονήθηκε από την καραμπίνα επιχειρηματία της περιοχής και μία στο Χαλάνδρι όπου Ρομά πυροβολήθηκε σοβαρά στο κεφάλι.

Αποσπάσματα από κείμενο για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου που μοιράστηκε εκείνες τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας.

Δυστυχώς το αίμα συνεχίζει να ρέει…

Το τελευταίο περιστατικό έχει να κάνει ξανά με επίθεση σε Ρομά (52 ετών) και την εν ψυχρώ δολοφονία του στο Σολομό Κορινθίας, επειδή αποπειράθηκε να κλέψει δύο κότες από κοτέτσι. Ο 35χρονος ιδιοκτήτης, χωρίς κανέναν δισταγμό, τον εκτέλεσε. Μετέφερε τον νεκρό με το αγροτικό του ρίχνοντας τον σε λατομείο της περιοχής -χωρίς να σεβαστεί ούτε το άψυχο σώμα του δολοφονημένου Ρομά- με σκοπό να κουκουλώσει την υπόθεση (πέρα τα όσα δηλώνει στην απολογία του) και σα να μη συμβαίνει τίποτα να συνεχίσει ανενόχλητος τη ζωούλα του.

Στην απολογία του λοιπόν, η οποία αξίζει να διαβαστεί για την τραγελαφικότητά της, είχε το θράσος να υποστηρίξει ότι αυτό το έκανε γιατί τον κυρίεψε η σκέψη ότι δεν έπρεπε η οικογένειά του και ιδίως τα παιδιά του να δουν τον νεκρό άνθρωπο (!.). O 35χρονος δολοφόνος αφέθηκε τελικά ελεύθερος με τον όρο (ο οποίος περισσότερο τον προστατεύει παρά οτιδήποτε άλλο) να μένει αυτός και η οικογένειά του μακριά από την Κόρινθο, δείχνοντας για άλλη μια φορά ότι η αστική «δικαιοσύνη» με κάθε μέσο και τρόπο, θα υπερασπίζεται την ιερή ιδιοκτησία.

Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία για τον ρόλο του αστικού κράτους και της ταξικής του δικαιοσύνης. Με το γάντι φέρεται στους ανθρώπους των επιχειρήσεων, των ιδιοκτητών, των καπιταλιστών και σε όσους υπερασπίζονται τα συμφέροντα και τις "αξίες" αυτού του συστήματος... ακόμα και όταν, σύμφωνα με τους νόμους που το σύστημά τους έχει καθορίσει, παρανομούν. Από την άλλη πλευρά, όταν οι περιθωριοποιημένοι και οι φτωχοδιάβολοι αμφισβητήσουν την ατομική ιδιοκτησία δεν θα υπάρχουν ελαφρυντικά, όπως στην περίπτωση του ιδιοκτήτη - φονιά. Λογικό. Ένας  «κλέφτης πουλερικών» λιγότερος, και ένας ακόμα δολοφόνος έξω με τις πλάτες του αστικού κράτους. Η κοινωνία που έχει στον πυρήνα της την ατομική ιδιοκτησία μπορεί να κοιμηθεί ήρεμη… Αποδόθηκε δικαιοσύνη όπως άξιζε σε έναν «κλέφτη πουλερικών», σ’ έναν κλεφτοκοτά…

Έχουμε να κάνουμε με ακόμα ένα παράδειγμα βαρβαρότητας μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία. Το θύμα είναι Ρομά, «κλέφτης», φτωχός, παραβάτης, μειονότητα. Ο θύτης είναι ιδιοκτήτης, γνωστός στην περιοχή αυτός και η οικογένειά του, για την αλυσίδα καταστημάτων αρτοποιίας και επισιτισμού που διατηρούν σε όλη την Κόρινθο. Τα ΜΜΕ σκηνοθετούν ρεπορτάζ για την εγκληματικότητα, όχι βεβαίως αυτή του θύτη, αλλά των αδίσταχτων «κλεφτοκοτάδων», μένοντας πιστά στις «αξίες» που πρέπει να προάγουν. Οι μπάτσοι τηρούν την «τάξη» με χημικά στους συγγενείς και φίλους του δολοφονημένου. Ο μεγαλοδικηγόρος Κούγιας αναλαμβάνει την υπεράσπιση του εκτελεστή. Ευυπόληπτοι πολίτες έξω από τα δικαστήρια βρυχώνται «καλά του έκανε».

Όλα αυτά τα φαινόμενα, που είναι αποτελέσματα αυτού του σάπιου συστήματος και των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων που δημιουργεί, σε μια σοσιαλιστική κοινωνία ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων θα εξαλειφθούν. Η κλοπή, η οποία είναι δομική στον καπιταλισμό, και διεξάγεται νόμιμα από τους καπιταλιστές προς τους εργάτες, και η βία, που και αυτή ασκείται από την αστική τάξη στις υποτελείς τάξεις, θα εξαφανιστεί από την θέληση των λαϊκών μαζών να ζήσουν διαφορετικά και δίκαια. Άλλωστε, ο κοινωνικός πλούτος και όλα τα αγαθά δουλεμένα από όλους μπορούν να καλύψουν τις κοινωνικές ανάγκες.

Μέχρι τότε και σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και περιθωριοποίησης, τέτοιου είδους εγκλήματα θα αυξάνονται,  η κοινωνία θα μετατρέπεται σε μια ζούγκλα. Οι διάφοροι αυτόκλητοι εκδικητές, ένοπλοι ιδιοκτήτες και διάφοροι υπερασπιστές «της τάξης και της ασφάλειας» θα γίνονται όλο και πιο αδίστακτοι απέναντι στους «κλέφτες πουλερικών» που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που υπερασπίζονται γεννά.