Οργή, οργή και πάλι οργή

Συγκέντρωση, 2 Μαρτίου στις 18:00
στα γραφεία της Hellenic Train (Λ. Συγγρού 41)

Το βράδυ της 28^ης Φλεβάρη ένα εγκληματικό δυστύχημα συνέβη στην Κοιλάδα των Τεμπών. Επιβατική υπερταχεία από Αθήνα συγκρούεται με εμπορικό τρένο. Οι νεκροί στο τραγικό δυστύχημα-δολοφονία είναι ήδη 43, με τον αριθμό να ανεβαίνει. Ως επί το πλείστον, νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, φοιτητές και φοιτήτριες, που επέστρεφαν από το τριήμερο στα σπίτια τους και στις σχολές τους αλλά και εργαζόμενοι. Αυτή ήταν η πλειοψηφία των επιβατών.

Γονείς ψάχνουν στα νοσοκομεία τα παιδιά τους, σε άλλους φέρουν τα απανθρακωμένα παιδιά τους σε σακούλες.

Οργή, οργή και πάλι οργή.             

Τα κροκοδείλια δάκρυα του υπουργού μεταφορών Καραμανλή, οι συνοφρυωμένες γκριμάτσες του Μητσοτάκη, και ο «συγκλονισμένος» Τσίπρας μόνο αηδία και οργή μας προκαλούν. Αυτοί που ξεπούλησαν και χρεοκόπησαν τα τρένα. Αυτοί που γυρίσανε τις ζωές μας στον μεσαίωνα με τη βίαιη καπιταλιστική αναδιάρθρωση σε όλους τους τομείς. Υπεύθυνοι γι’ αυτό το έγκλημα είναι όλος ο αστικός κόσμος και το πολιτικό τους προσωπικό.

Θα έρθουν κι άλλα εγκλήματα. Θα τα φέρουν οι πολιτικές τους και η εξάρτηση της χώρας στους ιμπεριαλιστές-δανειστές, αν συνεχιστεί το «ίδιο τροπάρι» και με την εργατική τάξη θεατή. Το βλέπουμε συνεχώς στα δημόσια νοσοκομεία και στα δημόσια σχολεία, όπου ασθενείς πεθαίνουν σε ράντσα, όπου ντουβάρια πέφτουν στα κεφάλια των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Να ξεχάσουμε την εγκληματική έκρηξη στο λεβητοστάσιο που αφαίρεσε τη ζωή από έναν μαθητή στις Σέρρες;

Και ενώ έρχονται από την πρώτη στιγμή ντοκουμέντα τα οποία δείχνουν τους εργαζόμενους και τα συνδικαλιστικά τους όργανα να προειδοποιούν για την επαπειλούμενη συμφορά-τραγωδία- έγκλημα, άρχισαν ήδη τα παπαγαλάκια στις τηλεοράσεις να μας λένε δειλά-δειλά ότι οι συνδικαλιστές θέλουνε το απαρχαιωμένο δίκτυο για να μη χαθούν εργατικά χέρια(!).

Θα ακούσουν πολλά τα αυτιά μας αυτές τις μέρες. Κανείς στα ΜΜΕ όμως δεν θα ομολογήσει ότι ο καπιταλισμός είναι βάρβαρος και ότι τα κέρδη του μπαίνουν πάνω από τη ζωή αυτού που παράγει την υπεραξία. Που δεν είναι άλλος από τον εργαζόμενο λαό του τόπου μας, που δουλεύει και μοχθεί για τα παράσιτα της αστικής τάξης.

ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ