Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2023

Ντολόρες Ιμπάρουρι- Νο Pasaran (βιβλιοπαρουσίαση)

Κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία το αυτοβιογραφικό βιβλίο NO PASARAN- Δεν θα περάσουν της Ντολόρες Ιμπάρουρι «Πασιονάρια» από τις  κυπριακές εκδόσεις Αλμύρα σε μετάφραση του Γ. Καστανάρα.

Μεταπολιτευτικά το βιβλίο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε στη χώρα μας σε δύο τόμους από τις εκδόσεις Ανθολογία και ήταν χρόνια δυσεύρετο και εξαντλημένο.

Στο βιβλίο αυτό, που εκδόθηκε το 1966, τριάντα χρόνια μετά την έναρξη του στασιαστικού κινήματος και του Εμφυλίου Πολέμου (αλλά και δέκα χρόνια μετά το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ) η «Πασιονάρια» γράφει τις αναμνήσεις της και προσπαθεί να βάλει σε σειρά κομβικά γεγονότα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού και να δώσει στις νεότερες γενιές υλικά για να βγουν πολιτικά συμπεράσματα.

Η «Πασιονάρια» γεννήθηκε το 1895 στη Χώρα των Βάσκων (Βισκάγια) παιδί της εργατικής τάξης. Κόρη μεταλλωρύχων, που δουλεύουν στις άθλιες συνθήκες των μεταλλείων, ζει όλες τις μέρες της ανέχειας και της εκμετάλλευσης που βιώνουν οι εργάτες. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου δίνει με σκληρές περιγραφές τη ζωή και την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού κινήματος και των οργανώσεων της εργατικής τάξης. Περιγράφει απεργίες, συγκρούσεις και εξεγέρσεις και παράλληλα πως συγκρούονταν η κοινωνία και οι τάξεις πάνω σε όλα τα ζητήματα που αναπτύσσονταν στο εποικοδόμημα.

Η αναφορά της στην προεμφυλιακή Ισπανία και στις αντιθέσεις (αγροτικό ζήτημα, εθνικό ζήτημα κ.α) που επιταχύνονταν στην Ισπανία, χωρίζοντας τις τάξεις σε μια όλο και πιο πολεμική σχέση, λειτουργούν ως εισαγωγή για την κατανόηση της εμφύλιας σύγκρουσης.

Η «Πασιονάρια» ως προλετάρια εντάσσεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα και μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περιγράφει όλους τους σταθμούς ανάπτυξης και στερεώματος των κομμουνιστών για να κερδίσουν την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες με τις θέσεις τους.

Όπως θα δει ο αναγνώστης μιλάμε για ένα νεαρό Κόμμα χωρίς τα ριζώματα των σοσιαλιστών και των αναρχικών στην Ισπανία. Η ανάπτυξή του από το 1919-20 μέχρι και το 1936 και η γεωμετρική του πρόοδος σε όλα τα πεδία, έγινε μέσα από φωτιά και σίδερο με καθοριστική στιγμή τη στάση των κομμουνιστών στην εξέγερση στις Αστούριες το 1934.

Στο δεύτερο και τρίτο μέρος αναπτύσσει τις θέσεις και τη στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Λαϊκό Μέτωπο. Τον τρόπο που άπλωσε το χέρι ενότητας στα δημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα, στους αναρχικούς και στο σύνολο των εργατών και αγροτών της Ισπανίας. Οι Κομμουνιστές εφαρμόζουν μέσα στη ζωή και την ταξική πάλη τη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τα Λαϊκά Μέτωπα. Απευθύνουν παντού τη γραμμή της ενότητας και της ενίσχυσης του Λαϊκού Μετώπου για να κερδηθεί ο πόλεμος, να συντριβούν οι αντιδραστικοί, οι σύμμαχοί τους ναζιφασίστες επεμβασίες και η αστική τάξη, με τον Φράνκο ως οργανωτή του αντιδημοκρατικού πραξικοπήματος.

Σε κάθε σελίδα φαίνεται πεντακάθαρα πως και ποιοι ευθύνονται για την κατάπνιξη της πάλης του Ισπανικού λαού εναντία στο φασισμό. Γερμανοί και Ιταλοί φασίστες, εσωτερικό μπλοκ της Δεξιάς και των ταξικών συμφερόντων που το συγκρότησαν, στάση δήθεν ουδετερότητας Αγγλίας και Γαλλίας (με κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου), κυβερνητικές παλινωδίες των μικροαστικών κομμάτων και ηγετίσκων, σαμποτάζ της πολιτικής του Λαϊκού Μετώπου μέσα από το αντιφασιστικό στρατόπεδο.

Οι εικόνες του βιβλίου είναι ανατριχιαστικές για την κρισιμότητα των καταστάσεων. Η υλική και ψυχική καταστροφή από την κατάρρευση του στρατιωτικού μετώπου ή για το πέρασμα πόλεων στα χέρια των φασιστών και των φριχτών αντιποίνων. Η παρέλαση των Διεθνών Ταξιαρχιών και η συγκίνηση που δημιουργεί, ακόμα και σήμερα, αυτή η ανώτερη έκφραση ταξικής αλληλεγγύης και αντιφασιστικής αδερφοσύνης στα πεδία των μαχών.

Η μόνη χώρα που στάθηκε δίπλα στον Ισπανικό λαό η Σοβιετική Ένωση και το παγκόσμιο προλεταριάτο. Οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες της Ισπανίας έδωσαν τα πάντα για τη Νίκη. Οι στασιαστές νίκησαν και έφτιαξαν μια χώρα στα μέτρα τους υποδουλώνοντας και στήνοντας στο εκτελεστικό απόσπασμα έναν γίγαντα λαό.

Το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί για χίλιους λόγους. Αξίζει να σταθεί ο κάθε κομμουνιστής και κομμουνίστρια στα ζητήματα που βάζει το βιβλίο, αλλά και ο κάθε προοδευτικός άνθρωπος με την όποια πολιτική ταυτότητα που τοποθετεί τον εαυτό του δίπλα στον αγώνα των εργαζομένων για έναν καλύτερο κόσμο.

Υ.Γ. Για τους κομμουνιστές και κομμουνίστριες της νεότερης γενιάς είναι ιδιαίτερα διδαχτικό για να ξαναερμηνεύσουν την πολιτική των Λαϊκών Μετώπων, με επαναστατικό τρόπο, γιατί τις τελευταίες δεκαετίες έχουν υποστεί διαστρεβλώσεις και λάσπες από διάφορους «καθαρούς» υπερεπαναστάτες. Η πολιτική της ΚΔ και η ανάλυση του Δημητρόφ για το Φασισμό και τα Λαϊκά Μέτωπα πρέπει να διαβαστεί, θεωρούμε παράλληλα, για να κατανοηθούν καλύτερα οι θέσεις που περιγράφει στο βιβλίο της η «Πασιονάρια». Όπως και η ανθολόγηση κειμένων και άρθρων του Γ.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ι. Χοσέ Ντίαθ Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος και Λαϊκό Μέτωπο, που κυκλοφόρησε το 2018 σε τόμο 700 σελίδων (μετάφραση - επιμέλεια Πέτρος Αλ Αχμάρ).  

Γ.

Διαβάστε ακόμα:

Λίνα Όντενα: σύμβολο της γυναικείας απελευθέρωσης και του αντιφασιστικού αγώνα

Ένας άγνωστος καπετάνιος ήρωας του ισπανικού εμφυλίου

Απεβίωσε ο Χοσέπ Αλμουδέβερ Ματέου, τελευταίο μέλος των Διεθνών Ταξιαρχιών

2 σχόλια:

  1. Η παρατήρηση στην κατακλείδα του άρθρου,για τη συνεχή και σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας σχετικά με την Κομμουνιστική Διεθνή και τα λαϊκά αντιφασιστικά μέτωπα, μια πολύ ύπουλη ανιστόρητη διαστρέβλωση που από τον καθαρόαιμο παραδοσιακό τροτσκισμό πέρασε τελευταία και στους μεταλλαγμένους παλιούς και πασίγνωστους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές και γίνηκε σημαία στις νεόκοπες (δήθεν επαναστατικές) λόξες τους, είναι πάρα πολύ σωστή Σε σχέση με την Ντολόρες Ιμπαρούρι θα ήθελα να επισημάνω ότι ο κορυφαίος ρόλος της στην αντιφασιστική επαναστατική πάλη του Ισπανικού λαού κι όλων των λαών του κόσμου είναι αναμφισβήτητος και
    η επαναστατική δράση της την κατέστησε δίκαια έναν παγκόσμιο θρύλο. Η Πασιονάρια του 1936-39 και το σύνθημα "Δεν θα περάσουν οι φασίστες" έγιναν σημαία και σύμβολο της παγκόσμιας αντιφασιστικής πάλης. Παντοτινό σύμβολο. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη πλευρά στην πολιτική δράση της Ιμπαρούρι, μετά την επικράτηση του ρεβιζιονισμού στην ΕΣΣΔ και δυστυχώς είναι πολύ αρνητική. Η Ιμπαρούρι ως ηγέτιδα του ΚΚ Ισπανίας μπήκε στο δρόμο του σύγχρονου ρεβιζιονισμού και με την πολιτική γραμμή που πρώτη αυτή ακολούθησε στο κόμμα της, άνοιξε το δρόμο στον "ευρωκομμουνιστικό" αντικομμουνισμό του Σαντιάγο Καρίγιο, που ουσιαστικά διέλυσε το ΚΚ Ισπανίας σε χίλια κομμάτια. Αυτό ας μην το ξεχνούμε στην ιστορική αποτίμηση της Ιμπαρούρι. Για το ρόλο που έπαιξε η πρώην Πασιονάρια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου,όταν ο "νέος Κάουτσκι" του Κρεμλίνου στα 1960 επιτέθηκε ανοιχτά στο επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα, γράφει επανειλημμένα ο Αλβανός κομμουνιστής - επαναστάτης ηγέτης σύντροφος Ενβέρ Χότζα, και καλό είναι να μην ξεχνούμε τι παίχτηκε τότε σε βάρος του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Δυστυχώς σε πολύ κρίσιμες στιγμές όπως στη Σύσκεψη των ΚΚ στη Μόσχα το Νοέμβρη του 1960 η Ιμπαρούρι στάθηκε στο πλευρό του Χρουτσώφ, από τα πρώτα βιολιά της ορχήστρας... Οι συνέπειες υπήρξαν ολέθριες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η οργάνωσή μας έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στην επεξεργασία πολλών ιστορικών ζητημάτων. Ένα από αυτά είναι ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ισπανία. Λόγω έλλειψης βιβλιογραφικών πηγών και αρχείων (σύντομα θα αναδείξουμε το τι κυκλοφορεί για την Ισπανία και ποιοί έχουν τεράστιες ευθύνες για το «θάψιμο» του ΚΚΙ) και κάτω από αυτό το πρίσμα κάναμε και τη συγκεκριμένη βιβλιοπαρουσίαση. Για να διαβάσουν και οι νεότεροι και οι νεότερες σύντροφοι και συντρόφισσες βιβλία και να βγάλουν συμπεράσματα. Το ότι οι κομμουνιστικές οργανώσεις δεν βοήθησαν τις προηγούμενες δεκαετίες για την αλήθεια γύρω από τον Ισπανικό Εμφύλιο είναι ένα ζήτημα που έδωσε τεράστιο χώρο στη διαδεδομένη θέση (τροτσκιστικές γκρούπες- α/α) ότι το κομμουνιστικό κόμμα ήταν και ο φταίχτης για την ήττα (!)... Γιατί δεν είχαν μεταφραστεί τα ντοκουμέντα του ΚΚΙ άραγε; Γιατί κανείς δεν γνώριζε τα γραπτά του Ντίαθ; ή του Κομορέρα; ή του Λίστερ; Γιατί δεν γνωρίζαμε τα πολεμικά μέτωπα και τη συμμετοχή των κομμουνιστών σε αυτά; Πολλά τα γιατί...

      Χαιρόμαστε για το σχολιασμό σου. Όμως αυτή η βιβλιοπαρουσίαση είναι για τα Απομνημονεύματα της Ιμπαρουρι πριν και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Δεν πρόκειται για ιστορική αποτίμηση της Ιμπαρουρι όπως γράφεις. Αυτό άρα που γράφεις στο σχόλιό σου είναι η θέση σου για την Ιμπαρουρι (που δεν διαφωνούμε) αλλά είναι για μια άλλη συζήτηση και σε μια άλλη ιστορική περίοδο. Μην ξεχνάς ότι και ο Τολίατι βρέθηκε στην Ισπανία, αλλά και άλλοι που μετά πήραν διάφορους δρόμους όσον αφορά την ρεβιζιονιστική στροφή του ΚΚΣΕ...

      Μερικές φορές χρειάζονται μικρά βήματα παρά μεγάλες «φούριες» γιατί σε μια στιγμή ιδεολογικής πολιτικής υποχώρησης χρειάζονται και διαφορετικοί χρόνοι για να αφομοιωθούν όλα αυτά που γράφεις και ξανατονίζουμε ειδικά για τους νεαρότερους συντρόφους που πρέπει να ατσαλωθούν βήμα-βήμα για να αντιμετωπίσουν τους αναθεωρητές και τον αντικομμουνιστικό οχετό που βιώνουν...

      Για μας το βιβλίο αυτό πρέπει να διαβαστεί ανεξάρτητα με την μετέπειτα στάση της αλλά και άλλων αγωνιστών, που πήραν τον ολέθριο δρόμο του ευρωκομμουνισμού και διέλυσαν ένα ένδοξο κομμουνιστικό κόμμα.

      Διαγραφή