Να βγουν πολιτικά συμπεράσματα...

Για άλλη μια φορά έρχεται στο προσκήνιο η κατάρρευση των υποδομών του ελληνικού κράτους. Οι πολίτες χωρίς καμιά βοήθεια και ενώ ο κρατικός μηχανισμός γνώριζε για τα καιρικά φαινόμενα, έμειναν όμηροι των… εξαγγελιών ετοιμότητας του «επιτελικού κράτους». Η αγανάκτηση των ανθρώπων τεράστια. Όπως πέρσι, πάλι με το χιονιά, όπως στις πυρκαγιές στην Εύβοια, όπως στις πλημμύρες στο Θεσσαλικό κάμπο, όπως σε κάθε καταστροφή που έρχεται να προστεθεί στη λίστα. Τα ίδια.

Όμως από πλευράς μας μαζί με τις μούντζες και τα σιχτιρίσματα που ο λαϊκός κόσμος απελευθερώνει τέτοιες ώρες «προς τα πάνω» θεωρούμε ότι πρέπει να διοχετεύσει την αγανάκτηση προς τα κάπου. Καλώς ή κακώς.

Κι όταν λέμε κάπου, εννοούμε συγκεκριμένα. Έτσι τοποθετούμαστε ως πολιτική οργάνωση δίπλα στον λαϊκό κόσμο. Σε κάθε γειτονιά, σωματείο, κοινωνικό χώρο πρέπει να μπαίνει ζήτημα προσλήψεων με μαχητικότητα, την στιγμή που έχουμε εκατομμύρια ανέργους. Μαζικές  προσλήψεις στους δήμους εργαζομένων. Να σταματήσει η απάτη του εθελοντισμού-προσκοπισμού, να τελειώνει η γαλέρα των εργολάβων. Οι λαϊκές ανάγκες ζητάνε εργατικά χέρια, ζητάνε στελέχωση όλων των υποδομών. Τις «τρύπες» του κράτους πάνε να  τις καλύψουν με δωρεές αλληλεγγύης, με την υπερεργασία των ελάχιστων εργατών ανά δήμο, με το λαϊκό φιλότιμο, με την τζάμπα εργασία που επιβάλουν στα φανταράκια για να καλύπτουν τους ιδιώτες (βλέπε ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ) με, με, με...  

Αυτά είναι πασαλείμματα. Καμία δουλειά δεν έχουμε στα μερεμέτια στην υπό κατάρρευση οικοδομής τους. Δεν είμαστε μαζί. Η κάθε τάξη έχει τα συμφέροντά της. Το τιμόνι το έχει η αστική τάξη με κυβέρνηση την ΝΔ. Το ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις λαϊκές ανάγκες δεν είναι «γκαντεμιά» που κουβαλά ο πρωθυπουργός αλλά βασικό γνώρισμα του καπιταλιστικού συστήματος.

Φυσικά, μέχρι την αλλαγή των ταξικών συσχετισμών και στη καθημερινή διαπάλη, αυτή είναι η πάγια θέση μας: Μαζικές προσλήψεις εργαζομένων στην υγεία, στην παιδεία, στους δήμους… Όσο δεν γίνονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού η ζωή των λαϊκών στρωμάτων θα γίνεται ανυπόφορη.

Σε πολιτικό επίπεδο. Μόνο η συστράτευση με το οργανωμένο εργατικό και το ταξικό αντικαπιταλιστικό κίνημα μπορεί να αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς και να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία, τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής και τον κομμουνισμό.