Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ εν μέσω καραντίνας (3)

Σπρέι στην πλατεία Πρωτομαγιάς

Πριν καλά- καλά ξεκινήσουν οι καλοκαιρινοί μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ, έπειτα από το πρώτο λοκ ντάουν, προχώρησε σε άνοιγμα της αγοράς και του τουρισμού. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού έπρεπε να λαδώσει τα γρανάζια της και να μπει σε τροχιά κερδοφορίας. Οι καταστηματάρχες έβαλαν τους υπαλλήλους τους να γυαλίζουν τις βιτρίνες τους, για να υποδεχτούν τους τουρίστες. Οι ξενοδόχοι έβαλαν τις καμαριέρες να στρώσουν σεντόνια. Οι ιδιοκτήτες των διασκεδαστηρίων στα νησιά έψαχναν τους καλύτερους dj, για να στριμωχτούν οι «διψασμένοι για ξεφάντωμα». Πάνω από όλα η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού· η υγεία των πολιτών σε δεύτερη μοίρα. Το «πρέπει να αντέξει η οικονομία» γινόταν η ορθολογική απάντηση στην πανδημία. Άλλος δρόμος δεν υπήρχε.

Μικρά και μεγάλα αφεντικά έτριβαν τα χέρια τους, ενώ η αστική διαχείριση θα τους έδινε μέρα με την μέρα όλο και περισσότερα προνόμια. Αυτά τα προνόμια που απολαμβάνει το Κεφάλαιο πάνω στα διαλυμένα κορμιά των μαζών της εργατικής τάξης.

Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα: Χιλιάδες τα κρούσματα ανά ημέρα και χιλιάδες οι συνολικά νεκροί από Covid-19. Από τις αρχές λοιπόν του Νοέμβρη βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το 2^ο κύμα πανδημίας και ένα νέο λοκ ντάουν (με την εργατική τάξη να δουλεύει εκτεθειμένη). Από τις αρχές της εμφάνισης της πανδημίας η εργατική τάξη ρίχτηκε στην παραγωγή  παρά τον δολοφονικό ιό, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, χωρίς ενημέρωση, χωρίς να γνωρίζει παρά τα ελάχιστα για τον τρόπο μετάδοσης κλπ. Την ίδια ώρα μέσα στις λαϊκές μάζες αλλά δυστυχώς και μέσα στην εργατική τάξη καλλιεργούνταν θέσεις που υποτιμούσαν την πανδημία και άγγιζαν τα όρια της συνωμοσιολογίας. Αντί οι εργάτες να απαιτούν από τους καπιταλιστές να βάλουν το χέρι στη τσέπη για την προστασία τους, αντί οι εργάτες να ενώνονται ενάντια στα αφεντικά που τους σαρδελοποιούν στην καπιταλιστική παραγωγή δυστυχώς έσκυψαν το κεφάλι και δέχτηκαν να ρισκάρουν για τα κέρδη του αφεντικού και το δικό τους υποτιμημένο μεροκάματο.  

Από την αρχή της πανδημίας είχαμε την πολιτική θέση που εκφράστηκε σε δεκάδες κείμενα και παρεμβάσεις μας: Η πανδημία ήταν και είναι ένα πεδίο που θα έπρεπε και πρέπει να οξύνει την ταξική-πολιτική αντιπαράθεση με το αστικό κράτος και την δολοφονική του διαχείριση που αφορά την πανδημία, όσο και με τα αφεντικά μέσα στα κάτεργα. Όσο η εργατική τάξη υποχωρεί σε αυτό το πεδίο (κάτι που κακά τα ψέματα έχει συμβεί), το μέλλον θα προδιαγράφεται σκληρό. Οι καπιταλιστές όλο και θα ζητάνε. Οι εργάτες και οι εργάτριες, ο εργαζόμενος λαός δεν κατάφεραν συλλογικά να αρνηθούν να μπούνε στα κάτεργα. Η υγεία της τάξης μας μπήκε στην άκρη και κυριάρχησαν οι φωνές της αστικής τάξης, των μεσαίων και ενδιάμεσων στρωμάτων και των μικροαστών, που άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο ήθελε να ζήσει η καπιταλιστική κερδοφορία και όχι ο λαός . Η εργατική τάξη αντικειμενικά, μιας και είναι εμπόρευμα, δεν έχει κανένα συμφέρον από τα κέρδη του αφεντικού. Για μας και στην πανδημία όλες οι πολιτικές δυνάμεις κρίνονται στο πώς και για ποια συμφέροντα κινήθηκαν. Ο λόγος τους και η πράξη τους ποια τάξη ενίσχυσε. Τον τελικό λόγο θα έχουν οι εργατολαϊκές μάζες στο άμεσο μέλλον, σε αυτές πέφτει η ευθύνη για το αν τελικά θα συνεχίσουν να ακολουθούν την αστική τάξη ή αν θα ακολουθήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό· δηλαδή την τάξη του μόχθου και του μεροκάματου, που διαλύεται στη μισθωτή σκλαβιά.

*****

Από παρέμβαση σε σούπερ μάρκετ
την ημέρα της απεργίας (26/11)

Ο πολιτικός μας λόγος όπως και οι δράσεις- παρεμβάσεις μας, έπειτα από την πρώτη περίοδο εμφάνισης της πανδημίας [1,2] συνεχίστηκαν στην ίδια κατεύθυνση της όξυνσης του ταξικού ανταγωνισμού:

Το κάλεσμά μας σε συντρόφους/ισσες και φίλους/ες, ήδη από τα τέλη Μαρτίου, συνέχισε και το επόμενο διάστημα να συσπειρώνει έναν κόσμο γύρω από το blog και το περιοδικό. Σύντροφοι/ισσες, φίλοι/ες συνέχισαν να μας επικοινωνούν προβληματισμούς, θέσεις και απόψεις. Ενημερωνόμασταν από εργαζόμενες/ους γι’ αυτά με τα οποία βρίσκονταν αντιμέτωποι μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που δημοσιεύθηκαν, μέσω του blog, αυτοτελή κείμενα που μας είχαν σταλεί. Αυτές οι παρεμβάσεις πέρα από τη δύναμη που μας δίνουν έτσι κι αλλιώς για τη συνέχεια, άνοιξαν κουβέντες μεταξύ μας σε ταξική-αντικαπιταλιστική βάση και κράτησαν ζωντανές τις συζητήσεις με αυτούς και αυτές που στέκονται στο πλάι μας με κάθε τρόπο.

Για την συσπείρωση φίλων και συντρόφων γύρω από θέσεις και λόγω της αμεσότητας που παρέχει το Prolet connect ως ιστοσελίδα, προχωρήσαμε σε σχεδόν καθημερινές αναρτήσεις, στην προσπάθειά μας να λειτουργήσει το Prolet connect ως κέντρο αντιπληροφόρησης. Νομίζουμε αξίζει να αναφερθεί πως όλο αυτό το διάστημα του ξεσπάσματος της πανδημίας η επισκεψιμότητα του blog έχει ανέβει αρκετά.

Στις συνθήκες του καθολικού λοκ ντάουν και των απαγορεύσεων βρίσκαμε τον τρόπο να κινηθούμε εκεί που η εργατική τάξη στοιβάζεται, αλλά και σε δημόσιους χώρους. Το τεύχος 31 του περιοδικού Βίδα που πρωτοκυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2020 μοιραζόταν χέρι-χέρι όλη αυτή τη διάρκεια.

Τα μέλη μας συμμετείχαν στην καλεσμένη απεργία από ταξικά συνδικάτα και εργατικά κέντρα στις 26 Νοέμβρη, ενάντια στον αντι-συνδικαλιστικό νόμο Βρούτση. Βρεθήκαμε στον δρόμο παρά τις απαγορεύσεις που είχε ορίσει το κράτος, παρεμβαίνοντας με τρικάκια και μοίρασμα της απεργιακής μας ανακοίνωσης έξω από σούπερ μάρκετ στις γειτονιές του Γκύζη και των Αμπελοκήπων. Τις προηγούμενες μέρες – και για την προπαγάνδιση της απεργίας - η ίδια ανακοίνωση μοιραζόταν στο Πεδίο του Άρεως και στην πλατεία Πρωτομαγιάς.

Τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε σε 1.000 αντίτυπα 8σέλιδο «Δελτίο» με κείμενα που αφορούν την εγκληματική αστική διαχείριση της πανδημίας. Τα κείμενα που εμπεριέχει το «Δελτίο», το οποίο μοιράστηκε στις περιοχές της Καισαριανής, του Περιστερίου, σε γειτονιές του κέντρου, σε νοσοκομεία και χώρους δουλειάς, είναι τα παρακάτω:

- Εμβόλιο και εμβολιασμός, ο διάφανος χρυσός

- Για το βήμα προς τα εμπρός

- Διαχείριση της κρίσης και ταξική πάλη

- Ημιανεργία για τους εργάτες, ολικά και τακτικά τα κέρδη των αφεντικών

Μετά και τα εκατοντάδες κρούσματα στην Δυτική Αττική και την ακόμα μια φορά δολοφονική αντιμετώπιση της κυβέρνησης που δεν πήρε κανένα απολύτως μέτρο για τους χιλιάδες εργάτες στην περιοχή, αλλά και μετά την εκδικητική ποινή από το Δήμο Περιστερίου σε εργαζόμενους που απαίτησαν μέτρα για την προστασία της υγείας τους, μοιράστηκε ανακοίνωση στην αγορά Περιστερίου και την γύρω περιοχή. Την ανακοίνωση αποτελούσε το κείμενο: «Δυτική Αττική: Η εργατική τάξη με το μαχαίρι στο λαιμό…» και το κείμενο: «Δήμος Περιστερίου: Αντί για μέτρα…ποινές!».

Η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός, αν δεν συσπειρωθεί κάτω από τα δικά του αιτήματα για τα δικά του συμφέροντα, θα συνεχίσει να ματώνει ακόμα πιο πολύ την επόμενη μέρα.

Σε κάθε συνθήκη, όσο δύσκολη και αν φαίνεται, να μη ξεχνάμε ότι:

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΑΛΕΥΕΙ ΜΑΧΕΤΑΙ ΝΙΚΑ!