Ενώ τα επίμονα αιτήματα των εργαζομένων στις μονάδες υγείας για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και ενίσχυση των δημόσιων δομών σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό έχουν εισπράξει μόνο έναν απόηχο από χειροκροτήματα και πολλά πολλά κυβερνητικά ψέματα…
Ενώ οι εργαζόμενοι βλέπουν την φυσική τους υπόσταση, την ζωή τη δικιά τους και των οικογενειών τους, να πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων χωρίς καμία προστασία, χωρίς όχι μόνο να βάλουν το χέρι στην τσέπη τα αφεντικά για διεξαγωγή τεστ και ασφαλείς συνθήκες εργασίας αλλά και να βγουν κερδισμένα με την τηλεργασία, την αυξανόμενη εντατικοποίηση και την ασύδοτη παράταση του ωραρίου…
Ενώ για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς δεν υπήρξε μέτρο ούτε για προσλήψεις εκπαιδευτικών ούτε για προσλήψεις στον καθαρισμό, ούτε για εύρεση κατάλληλων χώρων…
Ενώ τέλος και χονδρικά το αστικό κράτος δεν έχει διαθέσει ούτε ένα ευρώ για την υγεία της πλειοψηφίας αυτής της χώρας, του εργαζόμενου λαού αλλά αντιθέτως τον έχει στήσει στο χείλος του γκρεμού για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Μια παλιά γνώριμη «ξένη σημαία» προσπαθεί να κάνει τη δουλίτσα της… Αυτή τη φορά σε ύφασμα μόλις λίγων εκατοστών. Προφανής είναι ο στόχος της όλης διαμάχης γύρω από ένα κομμάτι πανί, το μόνο «μέτρο με το οποίο θωράκισε» η κυβέρνηση τη χώρα: Μασκομάχοι και μασκολάτρες ξεπλένουν στην νέα κολυμβήθρα όλη τη συστημική σαπίλα του καπιταλισμού, σπέρνοντας σκοτάδια στα ζωτικά αιτήματα της εργατικής τάξης, στα «ενώ»…
Κανένας εργάτης- εργάτρια κάτω από τη σημαία των αστικών φτηνών ψευτοδιλημμάτων! Να υψώσουμε τη σημαία των δικών μας συμφερόντων, στον αγώνα για υγεία- παιδεία- ζωή χωρίς εκμετάλλευση, ενάντια στον ένα και μοναδικό εχθρό: την καπιταλιστική βαρβαρότητα!
Έγραψαμε το παιδί μας στο νηπιαγωγείο σε γειτονιά της Αθήνας. Η κατάσταση αποκαρδιωτική. 2 τάξεις των 23 παιδιών η καθεμία σε πολύ μικρές αίθουσες. Η νηπιαγωγός λίγα χρόνια πριν την σύνταξη να στοκαρει και να βάφει μόνη της τους τοίχους και να παρακαλεί τον Δ.Αθηναιων να της αγοράσει χρώματα για να βάψει σε χαρούμενα χρώματα και τις τουαλέτες. Κοινό προαύλιο με δημοτικό και γυμνασιο. Τσιμεντένιο δάπεδο με σχάρες και υδροροές να χάσκουν. Χωρίς συμβούλιο γονέων, ένα δήμαρχο που φαίνεται πως χρωστάει χάρες σε εργολάβους και σκορπά μπογιές στην άσφαλτο ενώ δεν έχουμε υποδομή για τα παιδιά μας,και ένα μάτσο γελοίων γονιων(?)που αντί να είναι κάθε μέρα στην Κοτζια και να απαιτεί χρήματα για τα σχολεία, εκπαιδευτικό προσωπικό και επιστάτες και συνεργεία καθαρισμού, ποδοπατά μάσκες και λοιδορεί τους μετανάστες. Ότι του φανεί του ψεκασμενου λολοστεφανή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εργατικό κίνημα βάζει τα αιτήματα του μπροστά. Ας παλέψουμε να τα κάνουμε πράξη.
Καλή δύναμη και καλη συνέχεια.