Τα εργατικά ατυχήματα είναι δολοφονίες των αφεντικών

Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται σε χώρους δουλειάς, σε στάσεις ΜΜΜ και σε γειτονιές της Αθήνας:

Τα χρόνια που ακολούθησαν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και ειδικά το τελευταίο διάστημα, τα εργοδοτικά εγκλήματα με σακατεμένους και νεκρούς εργάτες αυξάνονται διαρκώς μέσα στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας.

Μόνο τους τελευταίους δύο μήνες τρείς εργάτες έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια εργασίας τους στη ΛΑΡΚΟ: Ο 55χρονος εργάτης Γιώργος Ψαρράς σκοτώθηκε στο εργοστάσιο στη Λάρυμνα Φθιώτιδος έπειτα από έκρηξη τον Νοέμβριο του 2019. Στις 24 Γενάρη ο 35χρονος εργάτης Κώστας Μάρκου έχασε τη ζωή του στο μεταλλείο της Εύβοιας, όταν έπειτα από υποχώρηση του εδάφους αναποδογύρισε το εξορυκτικό μηχάνημα, στο οποίο ήταν χειριστής.

Δύο μέρες νωρίτερα 50χρονος εργαζόμενος στη ΛΑΡΚΟ άφησε την τελευταία του πνοή την ώρα της δουλειάς, έπειτα από δυσφορία που ένιωσε.

Στις 31 Γενάρη μετά από έκρηξη στις εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων της «Motor oil» τέσσερις εργάτες νοσηλεύονται με σοβαρά εγκαύματα και με κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους.

Στον όμιλο ΟΤΕ, πριν και μετά την περίοδο που οι εργαζόμενοι συμμετείχαν σε πολυήμερη απεργία για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και καλύτερους όρους εργασίας, υπάρχουν περιστατικά με τραυματισμένους εργαζόμενους σε μονοπρόσωπα συνεργεία!

Σε μια σειρά από κλάδους, όπως τους εξωτερικούς υπαλλήλους (κούριερ, ντελίβερι), τους εργαζομένους στα απορριμματοφόρα, τους εργάτες στην ΔΕΗ και στους εργολάβους της, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες χύνουν αμείωτα το αίμα τους.

Τα παραπάνω παραδείγματα εργοδοτικών εγκλημάτων είναι μόνο μια μικρή αναφορά από τη λίστα που συμπληρώνεται καθημερινά με σακατεμένους και νεκρούς εργάτες. Τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής είναι έξοδα για τους καπιταλιστές που μετράνε μόνο κέρδη και χασούρα. Η ανάπτυξη που το Κεφάλαιο και τα όργανά του ευαγγελίζονται χτίζεται στις πλάτες των εργαζομένων. Τα κέρδη στις τσέπες τους, η χασούρα βούρδουλας στις πλάτες μας.

Το σύστημα της εκμετάλλευσης πρέπει να διαιωνίζεται και για να γίνει αυτό η ταξική πολιτική του Κεφαλαίου θα χτυπάει πρώτα και κύρια την εργατική τάξη. Δεν φτάνουν λίγες γραμμές για να απαριθμήσει κανείς τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν παρθεί από τις αστικές κυβερνήσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και όλα αυτά που πρόκειται να έρθουν. Το μόνο που θέλουν τελικά να προστατεύσουν οι όποιοι πολιτικοί διαχειριστές, το μόνο που θέλει να υπερασπίσει το κράτος του Κεφαλαίου είναι η διατήρηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, τα ταξικά συμφέροντα των καπιταλιστών, τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών εις βάρος των προλεταριακών μαζών. Όλα τα υπόλοιπα –και το γνωρίζει αυτό όποιος/α παλεύει καθημερινά για το μεροκάματο– είναι αστικές πολιτικές φανφάρες αποπροσανατολισμού και ενδοαστικές κόντρες για τη διαχείριση και εδραίωση του ελληνικού καπιταλισμού.

Η εργατική τάξη έχει να έρθει αντιμέτωπη με πολλά ακόμα: Μονοπωλιακοί όμιλοι και επιχειρήσεις οξύνουν την επίθεσή τους θέλοντας φθηνά εργατικά χέρια και μια νέα εργατική βάρδια χωρίς δικαιώματα και πλήρως αποκομμένη από την ταξική πάλη. Μικρά και μεγάλα αφεντικά χρησιμοποιούν το αντεργατικό οπλοστάσιο για την όλο και πιο βαθιά εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς καλά κρατεί, ενώ για το μέλλον, το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της ΝΔ –ως συνέχεια του νόμου Κατρούγκαλου- είναι προ των πυλών… Οι ταξικοί αγώνες των εργαζομένων έχουν χτυπηθεί με νέους νόμους που στοχεύουν στον αφοπλισμό και τη διάλυση των ταξικών σωματείων.

Σε μια εποχή υποχώρησης του εργατικού κινήματος η ενότητα και η οργάνωση των εργατών και των εργατριών είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Χρέος των εργαζομένων είναι να συσπειρωθούν στα ταξικά σωματεία, κόντρα στα «κίτρινα» σωματεία – μηχανισμούς των αφεντικών, να οργανωθούν στον ταξικό – αντικαπιταλιστικό αγώνα μέσα σε χώρους δουλειάς, αλλά και έξω από αυτούς.

Περιοδικό Βίδα

Blogspot Prolet Connect