Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019

1η Αυγούστου μέρα μνήμης και προσδιορισμού των καθηκόντων…


Όσο απομακρυνόμαστε από γεγονότα που τόσο στιγμάτισαν και έβλαψαν το κομμουνιστικό κίνημα, όπως αυτό της δολοφονίας του τεράστιου διαμετρήματος κομμουνιστή και επαναστάτη ηγέτη Νίκου Ζαχαριάδη, τόσο πιο εύκολη είναι η κοπτοραπτική της πολιτικής του αντίληψης. Η εξόντωση του ηγέτη του επαναστατικού ΚΚΕ και η αλλοίωση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του κομμουνιστικού κινήματος πρέπει να μελετιέται από τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες ως γεγονός πρωταρχικής σημασίας. Από αυτό το γεγονός αλλά και από τη στροφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος μετά το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ πρέπει να αντλείται πείρα και να διεξάγεται ένας ανελέητος πόλεμος σε κείνους που προσπαθούν να θάψουν μια για πάντα το σφυρί και το δρεπάνι, την κόκκινη σημαία, τις ιδέες του Κομμουνισμού.

Η υπεράσπιση του Νίκου Ζαχαριάδη σήμερα είναι ο αγώνας ενάντια στα μικροαστικά ρεύματα που θέλουν την εργατική τάξη «να μην υπάρχει», αλλά ακόμα και όταν υπάρχει, γι αυτούς, πρέπει να υποτάσσεται κάτω από την ηγεμονία ιδεολογημάτων και αντεπαναστατικών ιδεολογιών. Είναι η πάλη γραμμών ενάντια στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, στον «ειρηνικό δρόμο για τον σοσιαλισμό», στις τροτσκιστικές και μεταμοντέρνες ναυαγισμένες ιδεοληψίες. Η υπεράσπιση του Νίκου Ζαχαριάδη αλλά και του επαναστατικού ΚΚΕ που έβγαλε από τα σπλάχνα του τέτοιους ηγέτες είναι η υπεράσπιση της επαναστατικής πολιτικής για την ταξική αναμέτρηση σήμερα. Αναμέτρηση που για να διεξαχθεί χρειάζεται προλεταριακό επαναστατικό επιτελείο –κόμμα αφοσιωμένο στην υπόθεση του Κομμουνισμού.

Η υπεράσπιση του Νίκου Ζαχαριάδη σημαίνει στράτευση ψυχή και σώμα για την προλεταριακή επανάσταση, πειθαρχημένες γραμμές, ιδεολογικό ατσάλωμα και δράση. Σημαίνει να χτυπάμε όσους φέρνουν την ενσωμάτωση στις γραμμές μας, όσους προκαλούν σύγχυση και προσπαθούν με επαναστατική φρασεολογία (που είναι διαδεδομένη στις μέρες μας) να κρύψουν τις ρεφορμιστικές τους επιδιώξεις. Η υπεράσπιση του Ν. Ζαχαριάδη σήμερα είναι η πάλη γραμμών μέσα στην εργατική τάξη, μέσα στους χώρους δουλειάς και νεολαίας, πάλη γραμμών με τους αναθεωρητές και τους αντικομμουνιστές (αριστερούς και δεξιούς).

Πολλοί τον ξαναθυμήθηκαν τα τελευταία χρόνια, πολλοί τον λιβάνισαν -εξωτερικά όμως, σαν ένα πεθαμένο πρόσωπο- σαν κάποιον που νεκρό μπορούν εύκολα να τον αγγίξουν…

Αυτό όμως είναι που οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες δεν πρέπει να δεχτούν όσο υπάρχει πάλη των τάξεων και ιμπεριαλιστική εξάρτηση στη χώρα μας. Να περιφέρεται ο Ζαχαριάδης σαν κάτι ακίνδυνο μεταξύ «ζαχαριαδολόγων» και αμφιβόλου ποιότητας αριστερών σε συζητήσεις περί του ιστορικού ηγέτη που αποπροσανατολίζουν και διαστρεβλώνουν το πολιτικό του μέγεθος…

Η υπεράσπιση του Ν. Ζαχαριάδη έχει καθήκοντα τεράστια που πέφτουν στις πλάτες των προλετάριων συντρόφων. Έχει το χτίσιμο του επαναστατικού φορέα σήμερα, κάτω από τα λάβαρα του Μαρξισμού-Λενινισμού όχι ως δόγμα αλλά ως καθοδήγηση για δράση. Η ρεβιζιονιστική στροφή του 1956 και η συνεχόμενη πολυδιάσπαση των κομμουνιστών, μας φέρνει μπροστά σε ένα δύσκολο πρόβλημα. Στο καθήκον του χτισίματος ενός ενιαίου επαναστατικού κέντρου που θα υπερασπίζεται την επαναστατική παράδοση του κομμουνιστικού κινήματος και θα παλεύει με συνέπεια το ντόπιο Κεφάλαιο και τον Ιμπεριαλισμό. Αυτή η διαδικασία φυσικά και δεν είναι ευθύγραμμη, διάφοροι παράγοντες θα καθορίσουν την συνένωση των κομμουνιστικών πυρήνων, ομάδων και κομμάτων.

Τα ζωντανά επαναστατικά στοιχεία σε όποια οργάνωση και αν βρίσκονται που παλεύουν για τον Κομμουνισμό θα βρεθούν αντικειμενικά κάτω από κοινό βηματισμό όσο σκληραίνει η ταξική πάλη. Τον προηγούμενο αιώνα τα κομμουνιστικά κόμματα καθάρισαν από τα διαλυτικά στοιχεία όσο η κρίση οξυνόταν, όσο ο πόλεμος πλησίαζε. Η ψευτοεπαναστατικότητα και τα επαρσιακά ξεσπάσματα αναπτύχθηκαν δυστυχώς όταν οι κίνδυνοι απομακρύνονταν ή όταν οι αστικές δημοκρατίες κέρδιζαν τον χώρο και έδιναν ελευθερία στο να μπορούν να φλυαρούν τα αστικοποιημένα κομμουνιστικά κόμματα.

Η υπεράσπιση του Ν. Ζαχαριάδη σήμερα σημαίνει να κρατήσουμε το πνεύμα του ζωντανό, όχι με τσιτάτα και λιβανίσματα, αλλά μέσα στην εργατική τάξη. Να αντιτάξουμε στους μικροαστούς της «νέας» αριστεράς  και των χαριτωμένων στελεχών της το μαχητικό πνεύμα του ζαχαριαδισμού, του επαναστατικού ΚΚΕ. Να αντιπαλεύουμε τον «ελευθεριακό» αριστερισμό, τους τροτσκιστές και κάθε φορέα που αμβλύνει αντί να οξύνει την ταξική πάλη.

Νίκος Ζαχαριάδης σημαίνει ΕΣΣΔ, υποστήριξη του πρώτου επαναστατικού κράτους των εργατών και αγροτών, σημαίνει σχεδιασμένη οικονομία, σημαίνει κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, σημαίνει  απαλλοτρίωση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, σημαίνει μαζικός  ένοπλος αγώνας για την Εργατική Εξουσία και τον Σοσιαλισμό. Σημαίνει υπεράσπιση του ηρωικού ΔΣΕ απέναντι στους αριστερούς αναθεωρητές και σε όσους τον χτυπάν ακόμα και σήμερα, προσπαθώντας να τον αποδομήσουν και να διαστρεβλώσουν τους σκοπούς του στα μάτια του ελληνικού λαού.

Η καλύτερη λοιπόν υπεράσπιση της μνήμης του Νίκου Ζαχαριάδη είναι η ίδια η υπεράσπιση του επαναστατικού δρόμου στη πάλη των τάξεων. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη προσφορά στην μνήμη του μεγάλου κομμουνιστή επαναστάτη σήμερα.

Κόκκινη Βιβλιοθήκη, 1 Αυγούστου 2019

Προτείνουμε για μελέτη τρία ενδεικτικά κείμενα του Ζαχαριάδη που αποτυπώνουν το επίπεδο της πολιτικής του αντίληψης, της μαρξιστικής λενινιστικής του κατάρτισης και της καθοδηγητικής του ικανότητας, δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα parapoda.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου