Για τη βαριά βιομηχανία της εκμετάλλευσης: Το παράδειγμα της Hertz

Καθώς διανύουμε την καλοκαιρινή περίοδο, το τιμόνι πλέον της καπιταλιστικής διαχείρισης βρίσκεται στα χέρια της Νέας Δημοκρατίας. Δια στόματος Χάρη Θεοχάρη, νέου υπουργού τουρισμού, ακούμε την ίδια καραμέλα που αναμασάνε όλες οι αστικές κυβερνήσεις, περί βαριάς βιομηχανίας του τουρισμού.

Μια δήθεν βαριά βιομηχανία που δεν παράγει τίποτα, πέρα από την έντονη εκμετάλλευση αυτών που καλούνται να δουλέψουν στα τουριστικά κάτεργα κάθε είδους. Αφεντικά, ξενοδόχοι, ιδιοκτήτες, μικρό και μεγάλο Κεφάλαιο, κερδοσκοπούν με κάθε τρόπο εις βάρος –κυρίως- των εργαζομένων. Μια «βιομηχανία» που ενώ βρίσκεται συνεχώς στην ημερήσια διάταξη του αστικού στρατοπέδου, άλλο τόσο εφήμερη και «πλαστή» είναι η αποτελεσματικότητά της.

Πολλά είναι τα αίτια που μπορούν να συντρίψουν την ανοδική πορεία του τουρισμού και να τσακίσουν τη «συνεχή ανάπτυξη» στην οικονομία, που υποτίθεται φέρνει και που ευαγγελίζονται οι αστοί διαχειριστές. Από μια πολιτική ή οικονομική αστάθεια έως και τις φυσικές καταστροφές. Τελευταίο παράδειγμα οι καταστροφές από την κακοκαιρία στη Χαλκιδική που κυβέρνηση και επιχειρηματίες έτρεχαν να σώσουν τον τουρισμό(!). Αντιγράφουμε από την ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επιχειρηματιών Τουριστικών Καταλυμάτων "Ο Αριστοτέλης", η οποία δείχνει ποια είναι η πρεμούρα των αφεντικών και γιατί ακριβώς κόπτονται:

[…] Όλη η υπόλοιπη Χαλκιδική λειτουργεί και εξυπηρετεί τους τουρίστες κανονικά όπως πάντα. Στην δυτική Χαλκιδική που παρουσιάστηκε το πρόβλημα το περιβάλλον αποκαταστάθηκε με άμεσες επεμβάσεις της πολιτείας, των τοπικών παραγόντων και των επιχειρηματιών και είναι έτοιμη από σήμερα να υποδεχθεί τους νέους επισκέπτες αλλά και να εξυπηρετήσει τους ήδη διαμένοντες όπως έκανε πάντα.

Η Ομοσπονδία και οι επιχειρηματίες που εκπροσωπεί είναι στη διάθεση των επισκεπτών για να επιλύσουν κάθε τους πρόβλημα.

Ό, τι προωθεί το αστικό ιδεολόγημα του τουρισμού είναι η ανάπτυξη, η απασχόληση, το κέρδος και όλα αυτά δεν είναι ψέματα, πέρα από την αυτονόητη εκ μέρους τους απόκρυψη πως η πραγμάτωση των παραπάνω γίνεται από την σκοπιά της καπιταλιστικής διαχείρισης της οικονομίας. Με τα τελευταία στοιχεία της τράπεζας της Ελλάδας οι εισπράξεις από τον τουρισμό στο πρώτο τρίμηνο του έτους έφτασαν τα 747 εκατομμύρια ευρώ. Ποιοι όμως καρπώνονται ή πως γίνεται η διαχείριση αυτών των ποσών; Καμία αυταπάτη περί τούτου. Οι εργαζόμενοι που κινούν τους τροχούς βρίσκονται τελικά κάτω από αυτούς και οι καπιταλιστές μεγεθύνουν συνεχώς τα κέρδη τους.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ανάπτυξη και η κερδοφορία του Κεφαλαίου είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί όλους μας. Όμως το τι συμβαίνει στους χώρους εργασίας όπου «κινείται» ο τουρισμός το ξέρουν από πρώτο χέρι οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε αυτούς. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η πολυεθνική Hertz, που δραστηριοποιείται και στη χώρα μας στον τομέα των ενοικιάσεων αυτοκινήτων, μέσω της θυγατρικής της Autohellas-Hertz του ομίλου Βασιλάκη (Autohellas, Aegean Airlines). Εκατοντάδες είναι οι εργαζόμενοι που απασχολούνται στη συγκεκριμένη επιχείρηση και ιδιαίτερα την τουριστική σεζόν. Όπως μας ενημερώνει η επίσημη σελίδα τους στο διαδίκτυο: τα αποτελέσματα του ομίλου για το 2018, παρουσιάζουν αύξηση 38% στον ενοποιημένο κύκλο εργασιών, ο οποίος ανήλθε σε 470,4 εκατομμύρια ευρώ.

Ανάπτυξη λοιπόν! Κέρδος! Από την άλλη όμως βρίσκονται οι εργαζόμενοι, οι οποίοι δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια, με 10ωρα και 12ωρα που είναι καθεστώς (σε κάποια πόστα και κάτω από τον ήλιο), με λιγότερους εργαζόμενους σε όλα τα πόστα οι οποίοι γίνονται λάστιχο βγάζοντας διπλάσια και τριπλάσια δουλειά, με ένα ρεπό, το οποίο πολλές φορές το παίρνουν μετά από 9-10 μέρες συνεχόμενης δουλειάς, με βραδινές βάρδιες που τελειώνουν στις 12, αλλά υποχρεώνουν τον εργαζόμενο, ενώ έχει φύγει, να ξαναπάει στον χώρο εργασίας ανάλογα με το αν υπάρχει κάποια κράτηση λόγω άφιξης τουριστών. Με εξαναγκασμούς εργαζομένων σε παραιτήσεις και εργατικά ατυχήματα που περνούν στα ψιλά για να βγει η δουλειά…

Και εννοείται ότι οι προσλήψεις στη συγκεκριμένη πολυεθνική γίνονται με τον πενιχρό βασικό μισθό, ο οποίος συμπληρώνεται από «αποδοχές οικειοθελούς παροχής του εργοδότη»  ή «μαύρα» για να πεισθούν οι εργαζόμενοι να δουλέψουν ή καλύτερα να αντέξουν την πίεση της δουλειάς που φέρνει ο τουρισμός. Αυτά τα τελευταία είναι που τελικά θα κλαπούν από τον/την εργαζόμενο/η σε μια αισχρή σύμβαση εργασίας που οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να υπογράψουν. Αυτό είναι που ονομάζεται συμφωνία μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, με τους όρους φυσικά που επιβάλλει το εκάστοτε αφεντικό.

Γράφουν οι όροι «συμφωνίας» από πλευράς Hertz (σύμβαση):

Ο εργαζόμενος θα προσφέρει τις υπηρεσίες του ως (πχ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΥ)

και ακολουθεί: Ρητώς συμφωνείται μεταξύ των μερών, ότι η εταιρεία έχει το δικαίωμα να μεταφέρει προσωρινά ή οριστικά τον εργαζόμενο από μια θέση σε άλλη, καθώς και το δικαίωμα να μεταβάλει τα καθήκοντα του εργαζόμενου μέσα στο πλαίσιο των προσόντων του και της απόδοσης του […] χωρίς αυτή η μετάθεση να θεωρείται δυσμενής με οποιοδήποτε τρόπο […]

Και σε άλλη παράγραφο: Κύριος τόπος της παροχής της εργασίας του εργαζόμενου (ΠΕΡΙΟΧΗ)

και συνεχίζει: όμως η εταιρεία διατηρεί το δικαίωμα να προσδιορίσει ως τόπο παροχής εργασίας του εργαζομένου, ανάλογα με τις ανάγκες της, οποιαδήποτε από τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις της ή αυτές που θα ιδρυθούν μελλοντικά […]

Οι παραπάνω όροι γίνονται τελικά πράξη από τα αφεντικά και είναι και «καλυμμένοι». Φαίνεται ολοφάνερα η τακτική τέτοιων πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό και όχι μόνο. Φαίνεται τι έχει συντελεστεί από πλευράς πολιτικής του Κεφαλαίου τον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης και πώς έχει χτυπηθεί άγρια η εργατική τάξη μέσα στα χρόνια. Το συγκεκριμένο παράδειγμα της Hertz του ομίλου Autohellas χρησιμοποιείται (μιας και τυχαίνει να μιλάμε με εργαζόμενους) μόνο και μόνο για να φανεί τι σημαίνει «βαριά βιομηχανία τουρισμού» για τους εργαζόμενους, ποια είναι τα κέρδη και ποιοι τα καρπώνονται.

Για ποια λοιπόν ανάπτυξη, για ποια απασχόληση και κέρδος για όλους μιλάμε; Το κράτος του Κεφαλαίου, με όποια αστική κυβέρνηση κι αν κρατάει το τιμόνι, έχει τσακίσει την εργατική τάξη με δεκάδες αντεργατικά νομοσχέδια και πάνω εκεί είναι που πατάνε τα αφεντικά, το έδαφος είναι στρωμένο…

Τελικά, οι «μη έχοντες», οι άνεργοι, η εργατική τάξη στο σύνολό της δεν θα ξεκουραστούν αυτούς τους μήνες, δεν θα βρεθούν σε τουριστικά θέρετρα. Κάποιοι θα «εξυπηρετούν» σε κάποιο τέτοιο, άλλοι θα δουλεύουν σε συνθήκες καύσωνα για να βγει το μεροκάματο, όπως έκανε στις 11 Ιούλη και ο εργαζόμενος Ρ.Π. που δούλευε ως καθαριστής στο ΓΝΑ και έχασε τη ζωή του από θερμοπληξία στους εξωτερικούς χώρους του νοσοκομείου.

Χρειάζεται να αντιπαρατεθούμε με τα αφεντικά και τις πολιτικές τους. Οι εργαζόμενοι να ενταχθούν στα ταξικά σωματεία και να αγωνιστούν συσπειρωμένοι ενάντια στην επίθεση που δέχονται, ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας ως εργατική τάξη. Η οργάνωση στον ταξικό - αντικαπιταλιστικό αγώνα είναι πιο αναγκαία από ποτέ και η μόνη λύση για την άμεση πολεμική αντιπαράθεση με το Κεφάλαιο και το κράτος του.