Υπό την μπότα των «απαιτήσεων»

Το παρακάτω κείμενο βρίσκεται στο τρέχον τεύχος (27) του περιοδικού ΒΙΔΑ που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2018.

Πολύς ντόρος γίνεται τον τελευταίο κυρίως χρόνο για το γήπεδο που έχει ξεκινήσει να κατασκευάζεται στη Ν. Φιλαδέλφεια.

Τελικά τι επιπτώσεις θα έχει η κατασκευή πάνω στο άλσος της περιοχής; Ποιανού τα συμφέροντα θα βοηθήσει το έργο; Τίνος τα συμφέροντα υπερασπίστηκαν τελικά (και) με επιθέσεις στον κόσμο του κινήματος μια μεγάλη μερίδα οπαδών της ΑΕΚ; Ποια η θέση του ανταγωνιστικού κινήματος αλλά και του κάθε συντρόφου ξεχωριστά απέναντι στην επίθεση που δέχτηκε η κατάληψη Στρούγκα, αλλά και άλλες δυνάμεις; Είναι κάποια από τα ερωτήματα που χρήζουν ταξικής ανάλυσης και βοηθάνε στην εξαγωγή συμπερασμάτων.

Καθώς το έργο τελικά προχωράει, θα καταπιαστούμε μόνο με ένα μέρος από τη συνέχεια που φέρνει η κατασκευή του γηπέδου και αφορά αυτούς που πάντα καλούνται να χτίσουν. Αυτούς που θα σηκώσουν με τα χέρια τους και θα χύσουν τον ιδρώτα τους για το πολυαναμενόμενο για «κάποιους» έργο.

Τα εμπλεκόμενα αφεντικά στην ανέγερση του σταδίου, εκτός από τον ίδιο τον Μελισσανίδη, είναι η κατασκευαστική εταιρεία «ΕΡΜΩΝΑΣΣΑ», η εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων «DIMAND» και η τεχνική εταιρεία «ΒΑΓΕΝΑΣ». Όσο λοιπόν κι αν θέλουν μερικοί να μιλάνε για «λειτούργημα», «έργο ονείρων» και ό, τι άλλο τους έρχεται στο κεφάλι, η πραγματικότητα παραμένει η ίδια. Μισθωτοί εργάτες τσακίζονται μέσα στο κάτεργο του εργοταξίου, και τα κέρδη – κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά- θα τα μοιραστούν οι διάφοροι καπιταλιστές και τα αφεντικά που εμπλέκονται.

Μια τεράστια εκστρατεία έχει γίνει από την πλευρά των συμφερόντων Μελισσανίδη -και των πιστών παρατρεχάμενων- σε όλο αυτό το διάστημα, μέχρι να ξεκινήσουν οι εργασίες, αλλά και σήμερα, για να αγκαλιαστεί το συγκεκριμένο έργο «καπιταλιστικής ανάπτυξης» με άλλοθι τα αεκτζίδικα αισθήματα. Φυσικά, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε ότι ο κεντρικός παράγοντας αυτής της εκστρατείας ήταν η ανοιχτή βία και τρομοκρατία ενάντια στους κατοίκους της περιοχής και το αντικαπιταλιστικό κίνημα ευρύτερα. 

Οι υποτιθέμενες απαιτήσεις του «κόσμου» γίνονται πράξη με το να στηθούν κάμερες και να δίνεται ζωντανά εικόνα 24 ώρες το 24ωρο (!) –σε διαδικτυακή σελίδα- από τους δεκάδες εργάτες που θα χτίζουν σε γρήγορους ρυθμούς (λένε οι ίδιες απαιτήσεις) το γήπεδο. Σκηνοθετημένα καρέ και εικόνες εμφανίζονται σε οπαδικά και μη site με «εργάτες» να προσκυνάνε τα «ιερά χώματα» και  να επιδεικνύουν μπλούζες της ομάδας. Αν κάποιος/α με ταξική οπτική μπει στη διαδικασία να δει έστω λίγες εικόνες από τα όσα πλασάρονται, θα καταλάβει αμέσως το ψέμα. Μόνο με Photoshop (!) θα έδειχναν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι οι εργάτες σκαρφαλωμένοι πάνω στις σκαλωσιές… και μιλάμε για τους πραγματικούς εργάτες με μισθωτή σχέση με τις προαναφερθείσες εταιρείες και όχι τους στημένους της οπαδοκουλτούρας που ποζάρουν για τον «φακό» ως εργάτες.

Για τους πιο φανατικούς ακολουθητές (ας πούμε της ομάδας και όχι του Μελισσανίδη) μοιάζει δελεαστικό να παρακολουθούν τον χτίστη, τον οικοδόμο, τον οδηγό βαρέων μηχανημάτων κ.ο.κ. από κοντά, παίρνοντας θέση ακόμα και έξω από το εργοτάξιο με κασκόλ και σημαιάκια. Εμείς ρωτάμε: Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί που στήνονται στα κάγκελα και στις οθόνες ως θεατές με τους εργάτες; Πόσες εργατοώρες μετράνε σε κάτεργα κάθε είδους; Όλοι αυτοί ας ρωτήσουν τους εργάτες τι νιώθουν στο κάτεργο αυτό που η επιτήρησή τους ξεπερνά κάθε προηγούμενο… Αν είχαν όντως βρεθεί σε οικοδομές και κατασκευαστικά έργα αυτοί οι «εργάτες» που ποζάρουν στον «φακό» μάλλον θα σιχαίνονταν την διαδικασία που έχει επιβληθεί στους «συναδέλφους» τους.

Ο Ανδριόπουλος (υπεύθυνος για το έργο από πλευράς AEK) μας λέει πως αν δεν υπάρχουν «αναποδιές», εμπεριέχοντας μέσα σε αυτές και τις απεργίες, τότε το έργο θα προχωράει όλο και πιο γρήγορα. Αυτό θέλουν αυτοί οι υπαλληλίσκοι και τα αφεντικά τους, να σκύβει η εργατική τάξη το κεφάλι, να αφήνεται έρμαιο στις ορέξεις τους και να μην αμφισβητεί. Να μην απεργούν οι εργάτες, να δέχονται αμαχητί την εντατικοποίηση, να δουλεύουν για τα συμφέροντα των αφεντικών τους.

Η ενότητα των εργατών και η οργάνωσή τους μπορεί να αντιπαρατεθεί με τους καπιταλιστές και να βάλει φρένο στα σχέδιά τους. Οι εργάτες στα εργοτάξια έχουν τη δύναμη να εναντιωθούν στους τακτικισμούς των αφεντικών και η ταξική τους πάλη είναι αυτή που δεν θα κάνει τους όποιους θεατές στο συγκεκριμένο εργοτάξιο να δουν ζωντανά από την κάμερα κάποιον εργάτη να σακατεύεται.

Μπορούμε να φανταστούμε τι περιμένει τους εργάτες του συγκεκριμένου έργου αν και όταν αποφασίσουν να εναντιωθούν σε ζητήματα όπως αυτό της συνεχούς παρακολούθησής τους εν ώρα εργασίας… Μάλλον θα ξαναεπέμβουν αυτοί που υπεράσπισαν με κάθε τρόπο την καπιταλιστική ανάπτυξη, το γήπεδο Μελισσανίδη… Και θα προσπαθήσουν να δώσουν ένα «προσφυγικό» μάθημα στους εργάτες που πατάνε στα «ιερά χώματα» και «δεν σέβονται» την ιστορία της ομάδας όπως με συνέπεια κάνουν χρόνια τώρα. Ο μηχανισμός υπάρχει για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Έτσι κι αλλιώς ο γάιδαρος φαγώθηκε…

Απορίας άξιο είναι: τι λένε ή και πως νιώθουν τα τελευταία χρόνια όσοι δηλώνουν τουλάχιστον ριζοσπάστες, προοδευτικοί, αντιφασίστες κ.λπ. στην κιτρινόμαυρη εξέδρα; Γιατί, κακά τα ψέματα, καταγράφηκε ιστορικά ότι τμήμα οπαδών συνεργάστηκε ανοικτά με τον καπιταλιστή για τα συμφέροντα του καπιταλιστή, ενάντια στους αντικαπιταλιστές και στο ανταγωνιστικό κίνημα. Και όπως έχει γραφτεί και αλλού: το θέμα δεν είναι τι λες ότι είσαι, τι δηλώνεις κ.λπ. - αλλά τι κάνεις, πως πράττεις πάνω στο πρόβλημα. Με ποιους πας και ποιους αφήνεις…

[ - Στις 22/10 εργάτης στο εργοτάξιο του γηπέδου τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Οι εργοδότες προσπάθησαν να αποκρύψουν το εργατικό "ατύχημα".

- Στις 24/10 οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε 24ωρη απεργία διεκδικώντας την υπογραφή Εργοταξιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, παρά την προσπάθεια της εργοδοσίας να τους τρομοκρατήσει.]