Ανακοίνωση του ΣΥΒΧΨΑ μπροστά στην εκδίκαση (Τρίτη 25/4/2017) σε β΄ βαθμό της υπόθεσης της απόλυσης της συναδέλφου μας από το βιβλ. «Ευριπίδης» (Ιούλιος 2013)
Από τον Ιούλιο του 2013 ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής είχε εμπλακεί σε πολύμηνο αγώνα για την επαναπρόσληψη συναδέλφου και μέλους του σωματείου, που απολύθηκε αναίτια, άδικα και προμελετημένα από το βιβλιοπωλείο «Ευριπίδης» στο Χαλάνδρι. Μετά από 6 χρόνια εργασίας, ο εργοδότης Θ. Βασιλόπουλος θέλησε να ξεφορτωθεί την «ενοχλητική» υπάλληλο που συνδικαλιζόταν, απεργούσε, προσπαθούσε να «χαλάσει» και άλλους υπαλλήλους, απολύοντάς την εκδικητικά μέσα στην χειρότερη περίοδο εργασιακού χάους και θέλοντας να της δώσει το μάθημα, ότι το ψωμί της το χρώσταγε στον «Ευριπίδη Α.Ε.» και όχι στα συνδικάτα και τις απεργίες. Από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του ΣΥΒΧΨΑ στάθηκε η Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αγ. Παρασκευής καθώς και άλλες τοπικές συλλογικότητες, σωματεία και συνελεύσεις γειτονιών.

Καθ’ όλη τη διάρκεια των παρεμβάσεων ο εργοδότης Θ. Βασιλόπουλος, αν και φανερά ενοχλημένος από την ένταση και τη δυναμική τους, υπήρξε ανυποχώρητος αρνούμενος οποιαδήποτε συζήτηση με το Σωματείο. Ακόμη και μετά την γνωμοδότηση της Επιθεώρησης Εργασίας, η οποία τον καλούσε ανοιχτά «να επανεξετάσει τη στάση του και να προχωρήσει σε επαναπρόσληψη της απολυμένης», επέμεινε στην ίδια στάση. Ο λόγος ήταν προφανής. Η εργοδοσία του βιβλιοπωλείου «Ευριπίδης» ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ως μέλος της ΕΝΕΛΒΙ, μιας νεοσυσταθείσας εργοδοτικής ένωσης στον χώρο του βιβλίου, που έχει στόχο της την προώθηση των πιο σκληρών αντεργατικών μέτρων και που ήδη βρισκόταν σε μεγάλη σύγκρουση με τον ΣΥΒΧΨΑ, έπρεπε να σταθεί αδιάλλακτη, προκειμένου να απαξιώσει και να κάμψει τη δράση και τη δυναμική αντίσταση του Σωματείου και των εργαζομένων ενάντια στην ασυδοσία τους.


Η αδιαλλαξία του εργοδότη οδήγησε τελικά τη συνέχιση του αγώνα και μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων. Χαρακτηριστικό κατά την εκδίκαση της υπόθεσης ήταν ότι η εργοδοσία «έλαμψε» δια της απουσίας της, αφού δεν εμφανίστηκε κανείς από την πλευρά της εκτός από τον δικηγόρο της, ο οποίος πάλι, μένοντας παντελώς βουβός καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, υποτιμώντας την, περιόρισε το ρόλο του στο να καταθέσει στο τέλος 18 ένορκες καταθέσεις «συναδέλφων» της απολυμένης εναντίον της. Λίγο πολύ το σύνολο σχεδόν των ανθρώπων με τους οποίους η απολυμένη είχε μοιραστεί 6 χρόνια μέσα στον ίδιο χώρο εργασίας χωρίς να έχει υπάρξει κανένα πρόβλημα ή άλλη αιτία, βρέθηκαν να καταφέρονται εναντίον της με τον χειρότερο τρόπο, απαξιώνοντάς την ως εργαζόμενη και ως προσωπικότητα. Άνθρωποι που μέχρι την απόλυσή της δεν είχαν τίποτε να χωρίσουν μαζί της, εμφανίστηκαν ξαφνικά να την κατασυκοφαντούν ψευδομαρτυρώντας ανερυθρίαστα, κρυβόμενοι πίσω από ένορκες γραπτές καταθέσεις, χωρίς να έχει το θάρρος έστω και ένας από αυτούς τους «γενναίους» να εμφανιστεί στο δικαστήριο και να υποστηρίξει τα όσα λέει. Φαίνεται, ότι τα εκ του ασφαλούς ενυπόγραφα ψέματα, οι διαστρεβλώσεις και οι φαιδρότητες είναι ένας ακόμη τρόπος για να δικαιολογήσει κανείς το μισθό του και την παρουσία του στο χώρο εργασίας του. Είναι θλιβερό για τον κόσμο των αγώνων, αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια, πως οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι δεν πάσχουν μόνο από παντελή έλλειψη ταξικής συνείδησης αλλά από έλλειψη συνείδησης γενικότερα. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο φόβος απέναντι στα αφεντικά και ο τρόμος της ανεργίας λειτουργούν ανασταλτικά στη δραστηριοποίηση των εργαζομένων και στην ένδειξη αλληλεγγύης και συναδελφικότητας, όμως το να καταντάς να διαθέτεις τον εαυτό σου και την αξιοπρέπειά σου ως υποχείριο και μέσο στον κάθε εργοδότη για να ξεπλύνει την αναλγησία του, ξεπερνά κάθε όριο.

Στις 29 Αυγούστου 2014, οκτώ μήνες μετά την εκδίκαση, βγήκε η απόφαση, η οποία ήταν αρνητική για την απολυμένη. Ένα μήνα περίπου αργότερα κοινοποιήθηκε και το σκεπτικό της προέδρου, το οποίο συνέπιπτε σχεδόν πλήρως με αυτό του εργοδότη Βασιλόπουλου. Μέσα από αναπόδεικτες γενικολογίες, αντιφάσεις και προχειρότητες, που οφείλονται στην εμμονική προσπάθεια της προέδρου να βασιστεί αποκλειστικά και μόνο στις 18 ένορκες καταθέσεις, παρόλο που η ίδια παραδέχεται ότι είναι μειωμένης βαρύτητας, κρίνεται η απόλυση ως δικαιολογημένη, με μόνη στήριξη τον ισχυρισμό – αποκύημα φαντασίας του ίδιου του εργοδότη, ότι δηλ. η απολυμένη είπε μπροστά του «κάποια» πελάτισσα «ανόητη». Η απόδειξη του περιστατικού δεν κρίθηκε αναγκαία, αλλά προφανώς ήταν αρκετή η πεποίθηση της προέδρου ότι τα αφεντικά γενικά δε λένε ψέματα. Επιπλέον, μέσα από αυτές τις καταθέσεις που «ξεχείλιζαν» από συναδελφικότητα, διανθίστηκε η απόφαση και με το συμπέρασμα ότι η απολυμένη ήταν αντισυναδελφική!
Επειδή το σκεπτικό της απόφασης στο σύνολό του είναι ανεπαρκές, αδύναμο και αποκαλυπτικό της βιασύνης και της υπερπροθυμίας της προέδρου να κλείσει με τρόπο οριστικό το θέμα υπέρ του εργοδότη, ακόμη κι αν μπάζει από παντού, επειδή θεωρούμε ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε εργαλείο ως μέσο πίεσης αλλά και για λόγους αρχής, η υπόθεση συνεχίζεται στο Εφετείο, τελικά την Τρίτη 25/4/17.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!
Οι προηγούμενες σχετικές ανακοινώσεις του ΣΥΒΧΨΑ:
- Ανοιχτή επιστολή προς τους εργαζόμενους στον κλάδο του βιβλίου
- 3η ανακοίνωση | για τον αγώνα ενάντια στην εκδικητική απόλυση στο βιβλ. “Ευριπίδης”
- 2η ανακοίνωση | Ο αγώνας για την ανάκληση της εκδικητικής απόλυσηςτης συναδέλφου μας στο βιβλιοπωλείο «Ευριπίδης» συνεχίζεται!
- 1η ανακοίνωση | ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου