Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

1 Νοέμβρη: Απεργία στον κλάδο του εμπορίου - Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά

apergia01112015syntdrΝα σταματήσουμε την κατηφόρα!
1η Νοεμβρίου: άλλη μια εργάσιμη Κυριακή! Οι «γιορτές της αγοράς» συνεχίζονται πάνω στις πλάτες των εργαζομένων στο εμπόριο, πάνω στα τσακισμένα δικαιώματα και τις κατακτήσεις όλων των εργαζομένων!

Να τελειώνουμε με την σύγχυση!

Οι εργάσιμες Κυριακές που αρχικά εφαρμόστηκαν «πιλοτικά», είναι πλέον νόμος του κράτους. Υπηρετώντας την βούληση των εργοδοτών, οι κυβερνήσεις τσακίζουν την κυριακάτικη αργία νομοθετώντας τις 8 εργάσιμες Κυριακές τον χρόνο, δήθεν στα πλαίσια 10μερων προσφορών. Παράλληλα, η ψήφιση των πολυνομοσχεδίων που συνοδεύουν το 3ο μνημόνιο, ανοίγει τον δρόμο για την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, λοιπόν. Όσοι μας έλεγαν «έλα μωρέ μια Κυριακή είναι, μια φορά στο τόσο!», όλοι αυτοί που χαρακτήριζαν τους συναδέλφους μας που σηκώνουν κεφάλι και αντιδρούν ως μίζερους και κινδυνολόγους, ήρθε η ώρα να αναμετρηθούν με την σκληρή πραγματικότητα. Αυτό που αρχικά δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα, δοκιμάστηκε με «επιτυχία» 2 φορές τον χρόνο, μετά έγινε νόμος για 8 Κυριακές τον χρόνο με 3 απ’ αυτές μέσα στον «εορταστικό» Δεκέμβρη. Και τώρα τι;


Να τελειώνουμε με τα ψέματα των εργοδοτών και τις αυταπάτες μας!
Οι επιχειρηματίες του εμπορίου συνεχίζουν να αναμασούν το άθλιο επιχείρημα ότι το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων αυξάνει τον τζίρο τους με όφελος που θα μετακυληθεί στον εργαζόμενο! Τι κι αν η εμπειρία των εργαζομένων στο εμπόριο αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο; Τι κι αν από το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων κερδίζουν μόνο οι μεγάλες εμπορικές αλυσίδες επιβάλλοντας τον αδυσώπητο ανταγωνισμό τους προς τους μικρότερους εργοδότες; Ήδη οι εγχώριες και πολυεθνικές αλυσίδες στο εμπόριο (ΑΒ Βασιλόπουλος,Carrefour,Πλαίσιο,Public,Jumbo,Η&Μ,όμιλος Inditex -Zara Pull&Bear, Bershka-,Leroy Merlin,IKEA,Praktiker κ.α) καταγράφουν τεράστια κέρδη και έχουν κατακλύσει την αγορά με ολιγοπωλιακές πρακτικές, εξωθώντας όλο και περισσότερα μικρά καταστήματα στο λουκέτο. Και το όφελος για τους εργαζόμενους; Σίγουρα, ούτε αυξήσεις στους μισθούς παρατηρήθηκαν στο εμπόριο (εδώ γελάμε…) ούτε και άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας δημιουργήθηκαν, όπως κράζουν δεξιά και αριστερά τα κοράκια των εργοδοτών. Αντίθετα, οι μισθοί πείνας, τα ελαστικά/εξαντλητικά ωράρια, η εκ περιτροπής εργασία και οι απολύσεις συνθέτουν την καθημερινότητά μας σε μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις στο εμπόριο. Βέβαια, στο κλάδο μας περισσεύει το θράσος αφού πολλοί εργοδότες μέσω των διευθυντάδων τους συνεχίζουν να ρίχνουν το καρότο του «έξτρα εισοδήματος» της κυριακάτικης εργασίας. Θέλουν να αποκρύψουν το γεγονός ότι στο τέλος του μήνα και πάλι ο μισθός είναι ψίχουλα με τα οποία δεν μπορούμε να καλύψουμε ούτε τις βασικές ανάγκες! Άραγε ποιοι από δαύτους μπορούν να ζήσουν με 300-400 ευρώ το μήνα;
Να τελειώνουμε με την μοιρολατρία και τον φόβο!
Όλα όσα βιώνουμε στον κλάδο του εμπορίου, το τσαλαπάτημα των εργασιακών δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς μας, δεν μπορούν να αλλάξουν αν δεν το παλέψουμε μέσα στους χώρους εργασίας με τους συναδέλφους μας. Οι μόνοι που μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, να διεκδικήσουμε όσα μας κλέβουν και όσα δικαιούμαστε, να ακυρώσουμε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία, είμαστε εμείς οι ίδιοι, μέσα στους χώρους εργασίας μας. Μέσα από ορατές ή αόρατες επιτροπές εργαζομένων, μέσα από εργατικές συλλογικότητες, μέσα από τα σωματεία μας.
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 1/11, 13.00, ΕΡΜΟΥ (ΣΥΝΤΑΓΜΑ)
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 18.00 στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου, Λόντου 6, Εξάρχεια

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Ανταπόκριση από τις εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς της «λευκής νύχτας» στο Μαρούσι και έξω από τον Ιανό μπροστά στην δίκη των συλληφθέντων από την απεργία της 28/12/14

Το απόγευμα της Παρασκευής 9/10/15, από τις 6μμ μέχρι τις 7μμ, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής και το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια, στο πλαίσιο των παρεμβάσεών μας μπροστά στη δίκη των συλληφθέντων συναδέλφων μας από την απεργία της Κυριακής 28/12/14, προχωρήσαμε σε εργατική συγκέντρωση έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός. Στο σημείο όπου και χτυπήθηκε η απεργία μας και η απεργιακή κινητοποίησή μας από την εργοδοσία του Ιανού και τα ΜΑΤ και συνελήφθησαν στο σωρό δυο συνάδελφοί μας (και δυο περαστικοί). Στη συγκέντρωση συμμετείχαν πολλοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες από εργατικά σωματεία και συλλογικότητες εργαζομένων και ανέργων, συνελεύσεις γειτονιάς και διάφορα άλλα εγχειρήματα αγώνα του ταξικού-κοινωνικού κινήματος. Μοιράσαμε πολλά κείμενα σε διερχόμενους, ενώ στη γύρω περιοχή κολλήσαμε αφίσες. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης φωνάζαμε συνθήματα, ενώ μέσω ντουντούκας γινόταν ενημέρωση για τα σχετικά γεγονότα και μεταφέρονταν διάφορα μηνύματα αγώναΤέλος, βρισκόμενοι μπροστά από τις 3 εισόδους του Ιανού ενημερώναμε όσους προσέρχονταν στο βιβλιοπωλείο και στο κατάστημα της μουσικής για το περιεχόμενο του αγώνα μας και τους καλούσαμε να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους. Το κάλεσμά μας αυτό βρήκε μεγάλη ανταπόκριση, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία αυτών επέλεγε να μην μπει τελικά μέσα.
Η συνέχεια δόθηκε την επόμενη μέρα στο Μαρούσι στην κινητοποίηση που οργανώσαμε ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς της «λευκής νύχτας».
Kαι συνεχίζουμε:
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες συναδέλφους μας
Τρίτη 13 Οκτώβρη, 9πμ, στα δικαστήρια της Ευελπίδων (κτίριο 2) [καθώς η εν λόγω υπόθεση έχει ως αριθμό πινακίου το «1», θα είναι σκόπιμο η συγκέντρωση αλληλεγγύης να ξεκινήσει ουσιαστικά από τις 8.30πμ]

marousi_leuki_nuxta_10_10_15_aΑπέναντι στην πρόκληση της δημοτικής αρχής και του εμπορικού συλλόγου Αμαρουσίου, που το Σάββατο 10 Οκτώβρη διοργάνωναν μια ακόμα «λευκή νύχτα», το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια με τη συμμετοχή και συλλογικοτήτων του Αμαρουσίου και της ευρύτερης περιοχής απάντησε με μια δυναμική διαδήλωση. Αρχικά, από τις 6μμ προχωρήσαμε σε συγκέντρωση έξω από το σταθμό ΗΣΑΠ, όπου αναρτήσαμε πανό και μοιράζαμε κείμενα. Από το σημείο αυτό, λίγο πριν τις 8μμ ξεκίνησε η πορεία μας με το πανό της συλλογικότητας «Εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του εμπορίου» μπροστά. Η πορεία πέρασε από τους κεντρικούς εμπορικούς πεζόδρομους του Αμαρουσίου και από τις διάφορες πλατείες όπου είχαν στηθεί σκηνές με μουσικοχορευτικά δρώμενα. Κατά τη διάρκειά της φωνάζαμε με ιδιαίτερο παλμό εργατικά συνθήματα, μοιράζαμε κείμενα σε εργαζόμενους μέσα στα καταστήματα και σε διερχόμενους, πετάγαμε τρικάκια και κολλούσαμε αφίσες (για τη δίκη των συλληφθέντων συναδέλφων μας από την απεργία στις 28/12/14 & και ενάντια στη «λευκή νύχτα»). Ένας από τους βασικούς σταθμούς μας αποτέλεσε το Hondos Center, στην έξοδο του οποίου παραμείναμε συγκεντρωμένοι για 15 λεπτά περίπου καταφέρνοντας να πείσουμε αρκετό κόσμο να μην περάσει μέσα. Μια ακόμα μεγάλη στάση κάναμε κι έξω από το κατάστημα της Wind, το οποίο έπειτα και από την παρέμβαση του σωματείου εργαζομένων στη Wind αναγκάστηκε να κατεβάσει τα ρολά του. Η όλη κινητοποίησή μας ολοκληρώθηκε κατά τις 10μμ στο σταθμό του τρένου, όπου και είχε στηθεί ένα ακόμα stage και από τη μικροφωνική εγκατάσταση του οποίου, έπειτα από παρέμβασή μας, διαβάσαμε τις σχετικές ανακοινώσεις μας.
> μια από τις ανακοινώσεις που μοιραζόταν στην πορεία (αλλά και δυο μέρες πιο πριν σε εργαζόμενους στα μαγαζιά) από τη συλλογικότητα «Εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του εμπορίου» [https://orthostasia.wordpress.com/]: ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!
> σημειώνουμε επίσης και κάποια από τα συνθήματα που φωνάζονταν: ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ   //   ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΜΗ ΣΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΙ   //   ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ, ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ   //   ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ & ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ   //   ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ & ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ   //   ΕΙΝΑΙ ΞΕΦΤΙΛΑ, ΞΕΦΤΙΛΑ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ   //   ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ BAZOYME ΜΠΡΟΣΤΑ, ΚΑΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ   //   ΒΙΤΡΙΝΕΣ ΛΟΥΣΑΤΕΣ, ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝΕ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ   //   Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ   //   ΤΗ ΛΕΥΚΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΒΑΦΤΙΣΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ, ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ   //   ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΓΩΝΑΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΑΞΙΚΕΣ   //   ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΓΑΖΙ, ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΘΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΠΟΥΚΙΑ ΨΩΜΙ   //  …

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Υπεύθυνος για τις δολοφονίες στην Άγκυρα είναι ο ιμπεριαλισμός και ο συνεργάτης τους το ΑΚΡ

Οι βομβιστικές επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Άγκυρα κατά τη διάρκεια της «Συγκέντρωσης για την Ειρήνη», η οποία διοργανώθηκε από τις Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων, Επιμελητήριο Αρχιτεκτόνων και Μηχανικών, Ομοσπονδία Επαναστατικών Εργατικών Συνδικάτων και Ένωση Γιατρών Τουρκίας, για άλλη μία φορά αποκάλυψαν το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας. Σύμφωνα με την πρώτη επίσημη ανακοίνωση σκοτώθηκαν 86 και τραυματίστηκαν 186.

Οι παρακρατικοί αιματοκύλησαν πάλι το λαό. Ο φασισμός συνεχίζει να χύνει σαν ποτάμι το αίμα του λαού. Ο φασισμός χωρίς να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένους, νέους, παιδιά, με τις αιματοβαμμένες επιθέσεις που πραγματοποιεί αποδεικνύει τον φόβο που τον διακατέχει απέναντι στον λαό και αποδεικνύει ότι πλησιάζει το τέλος του. Ο μόνος δρόμος για να θάψουμε τον φασισμό στο χρονοντούλαπο της ιστορίας είναι ο πόλεμος μέχρι την κατάκτηση της ελευθερίας, δεν είναι η προσέγγιση με αυτούς που μας αιματοκυλούν αλλά να τον πνίξουμε στο αίμα που ο φασισμός χύνει.

Το ΑΚΡ δεν κυβερνάει. Με το φόβο ότι θα χάσει την εξουσία μεγαλώνει ακόμη περισσότερο την έχθρα του απέναντι στο λαό. Να μην προσπαθήσει κανείς να αποκρύψει την πραγματικότητα, ισχυριζόμενος ότι πίσω από αυτές τις βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες βρίσκεται το ΙΣΙΣ ή κάποιες άλλες οργανώσεις. Ο πραγματικός υπεύθυνος είναι ο Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα (ΑΚΡ).

Σε αυτά τα χώματα δεν ζούμε για πρώτη φορά τέτοιες μαζικές δολοφονίες. Έφτασε η ώρα, απέναντι σε αυτές τις δολοφονίες ο λαός να ξεσπάσει στον εχθρό, να στραφεί ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στον συνεργάτη του που είναι το φασιστικό κυβερνών κόμμα (ΑΚΡ), να ζητήσει λογαριασμό για το αίμα μας που χύνεται.

Η πραγματική ειρήνη μπορεί να γίνει μόνο όταν νικήσουμε το φασισμό, διώξουμε από τα χώματά μας τον ιμπεριαλισμό, και κατακτήσουμε μια αταξική κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, με ισότητα και ελευθερία, δηλαδή με την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Ο μόνος δρόμος για την απελευθέρωση των λαών είναι ο κοινός αγώνας όλων των εθνών και θρησκευτικών δογμάτων.

Ο φασισμός με δολοφονίες και με βόμβες δεν θα υποτάξει τους λαούς της Ανατολίας!

Υπεύθυνος των δολοφονιών είναι ο φασισμός του ΑΚΡ. Δολοφόνος είναι το κράτος!

Θα ζητήσουμε λογαριασμό από τους εχθρούς του λαού που μετέτρεψαν την χώρα μας σε λίμνη αίματος!

*Σύμφωνα με νέα επίσημη ανακοίνωση σκοτώθηκαν 95 και τραυματίστηκαν 246

Προσφυγιά

12072645_184439475223598_2131825153417848268_n
Ποίημα της Ουαρσάν Σάιρ από την Κένυα
Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,…
εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους
το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου
που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου
κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του
αφήνεις την πατρίδα
μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.
κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015

Εργατική συγκέντρωση ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς της «λευκής νύχτας» Σάββατο 10 Οκτώβρη, 6μμ, σταθμός ΗΣΑΠ – Μαρούσι

marousi_ln1Το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, ο δήμαρχος Αμαρουσίου Πατούλης σε συνεργασία με τον τοπικό εμπορικό σύλλογο, οργανώνουν άλλη μια φανταχτερή φιέστα υπό την αισχρή ονομασία «Λευκή Νύχτα». Πίσω από τα κάθε λογής δρώμενα και θεάματα που οργανώνει η δημοτική αρχή εκείνη την μέρα, βρίσκεται η ουσία τέτοιων μεθοδεύσεων: η άνευ όρων επιμήκυνση του ωραρίου εργασίας των εμπορικών καταστημάτων! Ουσιαστικά, οι περίφημες Λευκές Νύχτες των δημάρχων και των εργοδοτών του εμπορίου επιβάλλουν σε χιλιάδες συναδέλφους και συναδέλφισσες ωράρια-λάστιχο αναγκάζοντάς τους να δουλέψουν ως και τα μεσάνυχτα, ως τις 12 το βράδυ! Μάλιστα, αυτή ακριβώς η άθλια συνθήκη για τους εργαζόμενους αποτελεί και την διαφημιστική πρωτοτυπία ώστε να καλεστεί το «καταναλωτικό κοινό» να συμμετάσχει και να «τονώσει» την κίνηση και τον τζίρο της τοπικής αγοράς.
Ας τελειώνουμε γρήγορα, λοιπόν, μ’ αυτό το παραμυθάκι! Για εμάς, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στο χώρο του εμπορίου, όλα αυτά τα εμπορικά events και οι φιέστες των εργοδοτών δεν έχουν καμία πρωτοτυπία ούτε και πλάκα, δεν περιέχουν κανένα ενδιαφέρον και κανένα όφελος. Αντίθετα, αποτελούν την συνέχεια στο αδιάκοπο ποδοπάτημα των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας μας: απολύσεις, μισθοί πείνας, απλήρωτη εργασία για πολλούς μήνες, ελαστικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά ακόμα και τις Κυριακές, εργοδοτική τρομοκρατία, ατομικές συμβάσεις… Και η δημιουργία εορταστικού κλίματος πάνω στις συνθήκες σ’ αυτές, παραβλέποντας και επιχειρώντας να τις βαθύνουν, αποκαλύπτουν το πραγματικό ποιόν όλων αυτών που τις οργανώνουν και τις προπαγανδίζουν. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, δεν είναι και η αισθητική του διαφημιστικού βίντεο που προωθεί την εν λόγω φιέστα όπου ο δήμαρχος (Πατούλης) και ο πρόεδρος του τοπικού εμπορικού συλλόγου (Νικολαράκος) πρωταγωνιστούν αναπαριστώντας τους… μαφιόζους που ανοίγουν σαμπάνιες!
Αν πριν 2 χρόνια οι «Λευκές Νύχτες» παρουσιάστηκαν ως «εξαιρέσεις» για τον κόσμο του εμπορίου, έχουμε την πείρα ως εργαζόμενοι να αντιληφθούμε ότι «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού»! Το ίδιο συνέβη και πριν χρόνια με την ελαστικοποίηση του ωραρίου, το ίδιο συμβαίνει αυτή την περίοδο που επιχειρούν να καταργήσουν ολοκληρωτικά την κυριακάτικη αργία μέσα από την εφαρμογή των «7 εργάσιμων Κυριακών», το ίδιο κάνουν και με τις «Λευκές Νύχτες» παραχωρώντας σε κάθε Περιφέρεια, σε κάθε Δήμαρχο να οργανώνουν επαναλαμβανόμενα κατά το δοκούν τέτοιες φιέστες. Ήδη, τον φετινό Δεκέμβρη επιχειρείται να εφαρμοστεί και «με το νόμο» πλέον, το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων για 3 συνεχόμενες Κυριακές…
Να μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια!
Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να αντισταθούν στην εφαρμογή των «λευκών Νυχτών», σε κάθε εργοδοτικό τσαμπουκά που επιβάλλει με το έτσι-θέλω τις ορέξεις του. Να καταγγείλουν ανοιχτά στους κατοίκους του Αμαρουσίου (και όχι μόνο) την εφαρμογή τέτοιων μεθοδεύσεων ζητώντας την έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους. Μέσα από τα σωματεία τους, μέσα από εργατικές συλλογικότητες, ορατές ή αόρατες επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς να μετατρέψουν τον φόβο και την αγανάκτηση σε συλλογική διεκδίκηση.
Καλούμε τα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία του εμπορίου να πάρουν ενεργητικές πρωτοβουλίες για την ακύρωση και το μπλοκάρισμα τέτοιων μεθοδεύσεων.
Καλούμε σωματεία, συνελεύσεις, συλλογικότητες που δρουν στο Μαρούσι αλλά και κάθε γειτονιά να αντισταθούν στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και την εφαρμογή του εργασιακού μεσαίωνα. Να ενισχύσουν με τις πρωτοβουλίες τους την ταξική αλληλεγγύη μέσα στους κόλπους των εργαζομένων και των ανέργων.

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

untitled
Τον καιρό της εφαρμογής του 3ου Μνημονίου και της ολοένα και εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης καθίσταται ολοένα και πιο επιτακτική η ανάγκη να δυναμώσουμε τους ταξικούς αγώνες μας.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Παρασκευή 9 Οκτώβρη 2015, 6μμ
έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός (Σταδίου 24, Αθήνα)
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στους συλληφθέντες συναδέλφους μας
από την απεργιακή περιφρούρηση έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός, έπειτα από την επίθεση που δεχθήκαμε από την εργοδοσία και τα ΜΑΤ την Κυριακή 28/12/14, ημέρα απεργίας στον κλάδο του βιβλίου
Τρίτη 13 Οκτώβρη 2015, 9πμ
στα δικαστήρια της Ευελπίδων
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Η αλήθεια για την «εξάωρη δουλειά» στη Σουηδία

Με ένα μπαράζ πανομοιότυπων δημοσιευμάτων, πολλά ΜΜΕ στην Ελλάδα, όπως η ηλεκτρονική iefemerida, το Τvxs του Συριζαίου ευρωβουλευτή Κούλογλου κα, γράφουν περίτρανα άρθρα ότι πέτυχε η προσπάθεια για τη μείωση των ωρών εργασίας σε 6 την ημέρα, αντί για το καθιερωμένο οκτάωρο. Δεν φτάνει αυτό. Γράφουν μερικά ΜΜΕ, ότι τέρμα το 8ωρο στη Σουηδία!
Φαίνεται ότι πολλοί από μας, μετανάστες στη Σουηδία, ζούμε σε άλλη χώρα. Όχι στη Σουηδία που επεκτείνονται κάθε χρονιά οι ελαστικές μορφές εργασίας, οι παραβιάσεις των συλλογικών συμβάσεων, τα εργοδοτικά εγκλήματα (που αποκαλούνται εργατικά ατυχήματα), η μαύρη εργασία και η ανεργία.
Τα δημοσιεύματα βρίθουν ανακριβειών. Δεν είναι για παράδειγμα όλοι οι εργαζόμενοι στο Γκέτεμποργκ που δουλεύουν εξάωρο. Το εξάωρο, δοκιμαστικά, ισχύει σε ένα πολύ μικρό νοσοκομείο έξω από το Γκέτεμποργκ (Mölndal) και σε ένα μικρό γηροκομείο στο δήμο του Γκέτεμποργκ. Επίσης, τρεις μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις σε όλη τη Σουηδία, το έχουν εφαρμόσει πιλοτικά και πάντα υπό αναίρεση, αν μειωθούν τα κέρδη τους.
Με αφορμή ότι πέρυσι ξεκίνησε πειραματικά σε 2-3 εργασιακούς χώρους, κύρια στο Γκέτεμποργκ, η μείωση των ωρών εργασίας σε 6 από 8, χωρίς μείωση του μισθού, ξεκίνησε στην Ελλάδα, μέσω των αστικών ΜΜΕ, η ωραιοποίηση της κατάστασης στη Σουηδία. Η προσπάθεια αυτή δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί και βέβαια δεν υπάρχει καν στην σκέψη των καπιταλιστών να μειώσουν τις ώρες εργασίας χωρίς μείωση των μισθών. Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται είναι ότι η μείωση των ωρών εργασίας, θα αυξήσει την παραγωγικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Παρεμπιπτόντως, λένε ότι οι εργαζόμενοι θα νιώθουν καλύτερα και θα έχουν περισσότερο χρόνο. Το βασικό όμως είναι η αύξηση της παραγωγής και η αύξηση του κέρδους.
Η προσπάθεια αυτή από τα αστικά ΜΜΕ στην Ελλάδα, εντάσσεται στις προσπάθειες της αστικής τάξης, να εξωραΐσουν τον καπιταλισμό, να δημιουργήσουν κι άλλες αυταπάτες στην εργατική τάξη, ότι «το κεφάλαιο ενδιαφέρεται για την εργατική τάξη», ότι «δεν χρειάζεται να αγωνιστούμε γιατί το κεφάλαιο θα μας φροντίσει» κι ότι υπάρχουν τρόποι και το κεφάλαιο να βγάζει κέρδη και η εργατική τάξη να παίρνει τα ψίχουλα.
Οι κομμουνιστές όμως, παλεύουν για όλα όσα ανήκουν στην εργατική τάξη και για την μείωση των ωρών εργασίας, κι έτσι δεν θα δουλεύει ούτε ένα λεπτό για τους εκμεταλλευτές της και θα απολαμβάνει όλα τα αγαθά που παράγει, χωρίς να ρωτήσει τους δυνάστες της.
Γιάννης Κωνστάντης: Μέλος του γραφείου της ΤΕ Σκανδιναβίας του ΚΚΕ
Πηγή: 902.gr

Συνέντευξη στη Διεθνή Κόκκινη Βοήθεια του ρώσου επαναστάτη κομμουνιστή Andrew Sokolov, κρατούμενου στην Ουκρανία

11899791_1645931779004673_5096984569615022980_n
Φωτό από το γενικό επιτελείο τη; ταξιαρχίας φάντασμα
στο Ντονέτσκ της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάσνκ
– Μπορείς να μας μιλήσεις για την πολιτική διαδρομή σου; Ποια είναι η πολιτική ταυτότητά σου;
– Η κοινωνική καταγωγή μου είναι εκείνη του εργάτη, του μηχανικού σε εργοστάσιο όπλων. Ως προς την ταυτότητά μου είμαι ένας ρώσος επαναστάτης, ένας κομμουνιστής. Στα νεανικά μου χρόνια έκανα μια διαδρομή που με οδήγησε από τη μετριοπαθή αριστερά σε μια ριζοσπαστική στήριξη της ένοπλης πάλης. Πέρασα από διάφορες οργανώσεις: από τις τροτσκιστικές και το CPRF (Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρώσικης Ομοσπονδίας), στη RCYL-b (Λίγκα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής-μπολσεβίκικης Νεολαίας) και το RCWP (Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσίας).
Μετά την εξουσιαστική καταστολή του 1997, φυλακίστηκα για πρώτη φορά. Έτσι, ξεκίνησε μια νέα περίοδος της ζωής μου, στη φυλακή. Σήμερα είμαι 36 χρονών, από τα οποία 9 τα έχω περάσει στις φυλακές για τέσσερις καταδίκες (κόκκινη τρομοκρατία και διακίνηση όπλων). Αυτός ο εγκλεισμός μου εδώ στην Ουκρανία αποτελεί ήδη την πέμπτη εμπειρία μου [στις φυλακές]. Ένας περίεργος εγκλεισμός, όπου δεν ξέρω τι με περιμένει: μια ανταλλαγή κρατουμένων, μια μικρή καταδίκη ή η εκτέλεση ως όμηρος σε περίπτωση που ενταθεί ο πόλεμος. Πρόκειται για την απόλυτη αβεβαιότητα.
– Για τι σε κατηγορούν;
– Κατηγορούμαι για παροχή πληροφοριών στο Υπουργείο Άμυνας της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέσκ (DPR). Επισκέφθηκα πολλές φορές εργοστάσια στο Ντονμπάς, προσφέροντας συμβουλές, ως εξιδεικευμένος στα όπλα, έτσι ώστε αυτά τα εργοστάσια να μπορούν να επισκευάζουν όπλα.
Αυτό είναι το έγκλημά μου. Τα πειστήρια είναι το ρώσικο διαβατήριό μου, η εικονίτσα του Άη Γιώργη στο όχημα και η μαρτυρία της επαναστατικής ταυτότητάς μου, που αποσπάστηκε υπό την απειλή βασανιστηρίων όταν ήμουν κρατούμενος σε μια μυστική στρατιωτική φυλακή, κατά τη διάρκεια της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης από τις 16 ως τις 29 Δεκέμβρη 2014. Ο ουκρανικός νόμος θεωρεί τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέσκ (DPR) τρομοκρατική οργάνωση κι οποιοσδήποτε την υποστηρίζει –στρατιώτες, αστυνομικοί, γιατροί, καθηγητές κτλ– θεωρείται τρομοκράτης. Τι παραλογισμός!
Στις 16 Δεκέμβρη με απήγαγαν σ’ ένα σημείο ελέγχου ανάμεσα σε Ντονιέσκ και Γκόρλοβκα ενώ πήγαινα με το αυτοκίνητο να βρω τον αναρχοκομμουνιστή σύντροφο Egor Voronov.
Κατά λάθος κατευθύνθηκα προς εκείνο το σημείο ελέγχου αφού δεν είχα μαζί μου χάρτη. Φυσικά δεν άφηνα τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέσκ (DPR) για να πάω στην Ουκρανία (τόσο το Ντονιέσκ όσο και η Γκόρλοβκα βρίσκονται στα εδάφη της DPR). Βλέποντας το όχημα με τις ρώσικες πινακίδες και την εικονίτσα του Άη Γιώργη, με συνέλαβαν. Για πάνω από δύο βδομάδες ήμουν κρατούμενος σε μια μυστική φυλακή, κουκουλωμένος για να μην μπορώ ν’ αντιληφθώ πού ήμουν και πού με πηγαίνουν. Αυτή είναι μια συνηθισμένη τακτική του ουκρανικού κράτους προς τους κρατούμενους. Όπως επίσης και οι ξυλοδαρμοί, τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις. Τώρα καταλαβαίνω καλά τι βίωσαν άλλοι σύντροφοι σε παρόμοιες συνθήκες, όπως στην Αργεντινή και τη Χιλή τα χρόνια του ’70. Όταν έχεις συλληφθεί από στρατιωτικούς που μπορούν να σε κάνουν ό,τι θέλουν και είσαι για όλους εξαφανισμένος. Μια ανθρώπινη ζωή που δεν αξίζει τίποτα.
– Θα μας περιγράψεις την πολιτική κατάσταση στο Ντονμπάς;
– Η πολιτική κατάσταση στο Ντονμπάς είναι μια κατάσταση παρατεταμένου πολέμου. Ο πόλεμος καθορίζει εδώ όλα τα οικονομικά και πολιτικά γεγονότα. Έχει επιβληθεί η στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας. Ενώ η Ουκρανία έχει τη δυνατότητα να χωρίζει τη χώρα σε ειρηνοποιημένες και αντιτρομοκρατικές ζώνες, η Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέσκ (DPR) δεν διαθέτει ούτε τα απαιτούμενα εδάφη ούτε τον απαιτούμενο πληθυσμό για να κάνει κάτι τέτοιο.
Όλα τα εδάφη δέχονται τα χτυπήματα του πυροβολικού και τις ρίψεις ρουκετών. Ο πόλεμος εμπλέκει τους πάντες και όλοι πρέπει να προσφέρουν στην άμυνα και στην εργασία για το μέτωπο. Επιπλέον, σχεδόν ο μισός πληθυσμός έχει βρει καταφύγιο στη Ρωσία. Εδώ έχει μείνει λίγος κόσμος: μόνο 60 με 70.000 μαχητές του στρατού της Νοβορωσίας αντιμέτωποι με τους 250.000 ουκρανούς στρατιωτικούς. Αυτή η ανισορροπία δυνάμεων προκαλεί μια πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση και φτώχεια για τον πληθυσμό που έχει απομείνει στο Ντονμπάς.
Και στην Ουκρανία υπάρχει φτώχεια και πληθωρισμός, αλλά στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέσκ (DPR) και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ (LPR) η κατάσταση είναι πολύ πιο άσχημη. Διεξάγεται ένας περίεργος πόλεμος. Υπογράφονται εκεχειρίες που δεν τηρούνται από κανέναν. Η ηλεκτρική ενέργεια, το αέριο και το κάρβουνο διασχίζουν τις γραμμές των αντιμαχόμενων. Η μαύρη αγορά ανθεί. Οι τοπικές ελίτ κάνουν εμπόριο και μπίζνες πίσω από την πλάτη των στρατευμάτων, ενώ οι μόνοι που πολεμάνε (και από τις δύο πλευρές) είναι οι εργάτες και οι χωρικοί. Όταν έγιναν νέες εκλογές το φθινόπωρο του 2014, οι αντι-Μεϊντάν ολιγάρχες Zakharchenko και Plotniskiy μπόρεσαν να θέσουν υποψηφιότητα, ενώ οι Κομμουνιστές αποκλείστηκαν. Όλα αυτά προκαλούν δυσφορία τόσο στον κόσμο όσο και στους στρατιώτες της Νοβορωσίας.
Έχω μιλήσει με πολλούς στρατευμένους της βάσης, θέλουν αυτή η κατάσταση ν’ αλλάξει. Θέλουν να τελειώνουν με τους ολιγάρχες και να εθνικοποιήσουν τις επιχειρήσεις. Θέλουν να πάνε να πολεμήσουν ξέροντας ότι δίνουν τη ζωή τους για τα δικά τους εργοστάσια, τα δικά τους ορυχεία, τα δικά τους εδάφη και όχι για τις αστικές ελίτ που απλώς αντικατέστησαν την ουκρανική σημαία μ’ εκείνη της DPR. Αυτός θα είναι και ο λόγος για τον οποίο θα ξεσπάσει ο εσωτερικός εμφύλιος πόλεμος, μέσα στην ίδια τη Νοβορωσία.
Αυτή η κατάσταση εξελίσσεται μήνα το μήνα. Οι εργάτες και οι χωρικοί ήταν εκείνοι που επέστρεψαν από το μέτωπο για να κάνουν την επανάσταση το 1917, δοκιμασμένοι από τον παρατεταμένο πόλεμο και εξοργισμένοι με τους διευθύνοντες που κάθονταν στα μετόπισθεν.
Η πολιτική κατάσταση; Η Ρωσία από τη μια πλευρά, η Ουκρανία και το ΝΑΤΟ από την άλλη, και από μια τρίτη, η λαϊκή δυσφορία ενάντια στον πόλεμο και την εξαθλίωση. Αυτή είναι η κατάσταση. Πολύ σκληρή!
– Ποιες πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται στην εξουσία στο Ντονμπάς; Ποια είναι η επιρροή της ολιγαρχίας, η αντίστοιχη των ρώσων σοβινιστών κι εκείνη των Κομμουνιστών;
– Όλες οι πολιτικές δυνάμεις του Ντονμπάς σχηματίστηκαν την άνοιξη του 2014, κατά τη διάρκεια της λεγόμενης ρωσικής άνοιξης. Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου του πολέμου ριζοσπαστικοποιήθηκαν: από τη μετριοπαθή διεκδίκηση μιας ουκρανικής ομοσπονδίας πέρασαν στην απόλυτη απόσχιση, μέχρι την ανεξαρτησία του Ντονμπάς.
Έχει χυθεί πολύ αίμα, δεν είναι εφικτή μια επιστροφή σε μια ενωμένη Ουκρανία, ακόμα και υπό καθεστώς αυτονομίας. Όμως η δυσφορία εξαπλώθηκε και όταν έγινε αντιληπτό ότι η Ρωσία ήθελε να προσαρτήσει το Ντονμπάς, όπως έκανε με την Κριμαία, ή να φέρει στρατεύματα για την υπεράσπισή του.
Οι βασικές αιτίες του πολέμου είναι γνωστές: ήταν η απάντηση του Ντονμπάς στο Ευρω-Μεϊντάν του Κιέβου, η διαμαρτυρία ενός εθνικιστικού κόμματος που επιβάλλεται εναντίον ενός άλλου [εθνικιστικού κόμματος] (Ανατολή και Δύση της Ουκρανίας), μια επιβολή που είχε σα σύμβολα τις διακρίσεις ενάντια στη ρώσικη γλώσσα και την καταστροφή των αγαλμάτων του Λένιν.
Στο Κίεβο έλαβε χώρα μια φιλελεύθερη-φασιστική επανάσταση που οδήγησε στην αντικατάσταση του μετριοπαθή ολιγάρχη Yanukovich από μια ομάδα εθνικιστών και ολιγαρχών, συσπειρωμένων γύρω από τον Poroshenko. Πολύς κόσμος σκέφτηκε ότι δεν πρόκειται για μια επανάσταση αλλά για μια διαδοχή στην εξουσία. Αυτό συνέβη σε μια πολυεθνική χώρα. Είναι κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που συνέβη στη Γιουγκοσλαβία. Σε μια πολυεθνική χώρα, η άνοδος στην εξουσία των εθνικιστών οδηγεί απευθείας στην καταστροφή της και τον πόλεμο. Αυτό είναι που συνέβη στην Ουκρανία: Η Κριμαία και το Ντονμπάς έχουν χαθεί οριστικά. Γι’ αυτό το λόγο οι βασικές πολιτικές δυνάμεις μετατράπηκαν σε αντι-Μεϊντάν και αναμένουν τη ρώσικη επέμβαση. Δυστυχώς αυτοί που έχουν αναλάβει τα ηνία είναι ακριβώς οι συντελεστές της παλιάς τοπικής ουκρανικής ελίτ, η τοπική αστική τάξη του Ντονμπάς, όπως επίσης αστυνομικοί και πρώην στρατιωτικοί.
Αυτές είναι οι συντηρητικές δυνάμεις. Τόσο τώρα, όσο και πριν τον πόλεμο, η αριστερά παίζει δευτερεύοντα ρόλο. Γιατί; Γιατί η πλειοψηφία της, δεν ήταν προετοιμασμένη για μια τέτοια σύγκρουση, για μια ένοπλη πολιτική. Αυτοί που πήραν πρώτοι τα όπλα, ξεκινώντας τη συγκρότηση ενός σχηματισμού, έχουν μετατραπεί τώρα στη νέα εξουσία. Κατά τη διάρκεια των χρόνων της “ειρήνης”, οι ουκρανοί Κομμουνιστές ξέχασαν την ουσία του Μανιφέστου των Μαρξ και Ένγκελς, ότι δηλαδή ο μόνος δρόμος για τη νίκη περνάει μέσα από την εξέγερση και την ένοπλη πάλη.
Δύο δεκαετίες αστικού εκλογισμού και κοινοβουλευτικών παιχνιδιών μετέτρεψαν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας (CPU), ξεδοντιασμένο και αδυνατισμένο, σε κάτι παρόμοιο με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (CPRF), σε μια τυπική νομιμόφρονα αντιπολίτευση.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, όταν η εξουσία βρέθηκε μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες, στο Ντονμπάς και σ’ όλη την Ουκρανία, πρόσφεραν ένα τραγικό θέαμα, πέρα από τη συμβολική συμμετοχή τους στο αντι-Μεϊντάν κίνημα. Όμως ο καιρός των συναντήσεων και των συγκεντρώσεων είχε πλέον περάσει. Ήταν πλέον αναγκαία η ανάληψη ριζοσπαστικότερης δράσης και η αριστερά ως προς αυτό απέτυχε. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αντί να ξεσπάσει μια κοινωνική εξέγερση, ξεκίνησε ένας παρατεταμένος πόλεμος μεταξύ “Αυτονομιστών” και “Ουκρανών”.Οι εθνικιστές προσέγγισαν ενεργά τις δύο πλευρές, ενώ η αριστερά στεκόταν στο περιθώριο.
Πέρασα μια σύντομη περίοδο στο Ντονμπάς, ανάμεσα στις 4 και στις 16 Δεκέμβρη. Τώρα όμως μιλάω πολύ με διάφορους φυλακισμένους μαχητές. Και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δε συνάντησα ούτε έναν ρώσο σοβινιστή ή εθνικιστή ανάμεσά τους.
Επομένως, οι σοβινιστές και οι εθνικιστές είναι τόσο τυχεροί που καταφέρουν να μην συλλαμβάνονται; Όλοι οι φυλακισμένοι μας, που είναι πάνω από 40 χρονών και θυμούνται την εποχή των Σοβιέτ, είναι όλοι τους διεθνιστές και έφυγαν για τον πόλεμο για ν’ αποκρούσουν αυτούς του πατριώτες που είχαν έρθει να τους βομβαρδίσουν και να τους σκοτώσουν. Ανάμεσά τους, η νοσταλγία για την εποχή των Σοβιέτ είναι πολύ έντονη. Υποστηρίζουν τις ιδέες της οικονομικής εθνικοποίησης και του σοσιαλισμού. Ανάμεσά τους, όπως και ανάμεσα στην εργαζόμενη νεολαία, υπάρχει έντονη η λαχτάρα για κοινωνική δικαιοσύνη. Αποτελούν την πρώτη ύλη για την προπαγάνδα της αριστεράς.
Ε! Κομμουνιστές, πού είστε;
Μόνο ένα παράδειγμα. Κατά τη διάρκεια του περάσματός μου στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέσκ, στην πόλη Ν, ένας ντόπιος σύντροφος, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας, συνταξιούχος, ήρθε να με βρει. Είχε ένα αεροβόλο πιστόλι και ήθελε να μάθει αν θα μπορούσαμε να το μετατρέψουμε σε πραγματικό. Εξέτασα το πιστόλι, έμοιαζε αλουμινένιο, δεν ήταν δυνατή η μετατροπή του. Του το είπα και του υποσχέθηκα ότι θα του έβρισκα ένα πραγματικό πιστόλι. Ήταν επικεφαλής ενός εργατικού σχηματισμού ενός εργοστασίου. Ήθελαν τα όπλα για να υπερασπιστούν το εργοστάσιο και την εθνικοποίησή του. Με λίγα λόγια, τα άτομα για τον σχηματισμό υπήρχαν, τα όπλα δεν υπήρχαν.
Γι’ αυτό ήρθα εδώ. Για να ενισχύσω αυτούς τους συντρόφους! Τι μας θυμίζει μια τέτοια σκηνή; Έχω διαβάσει για παρόμοιες συνθήκες μόνο στα βιβλία, σχετικά με την επανάσταση του 1905. Εκείνη την εποχή, οι εργάτες όπου μπορούσαν πήραν τα όπλα, με κάθε τρόπο, για να δημιουργήσουν τους δικούς τους σχηματισμούς.
Σ’ εκείνον τον εργάτη εξήγησα ότι πάνω απ’ όλα ήταν απαραίτητη η εύρεση χρημάτων και ότι η παλιότερη τεχνική όλων των επαναστατών είναι η απαλλοτρίωση. Έπειτα, θα είναι δυνατός ο απαραίτητος εξοπλισμός των εργατών και η έναρξη του κοινωνικού μετασχηματισμού. Πρόκειται για φαντασία; Όχι, πρόκειται για μια υπαρκτή διαδικασία!
η συνέντευξη δόθηκε τον Μάη του 2015 από τη φυλακή της Μαριούπολης.
μεταφράστηκε από τη Διεθνή Κόκκινη Βοήθεια (Αύγουστος 2015).
μετάφραση στα ελληνικά: Προλεταριακή Πρωτοβουλία (Οκτώβρης 2015).

Κυριακή και νύχτες να πάνε για δουλειά, οι υπουργοί, οι δήμαρχοι και όλα τα αφεντικά

Το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, ο δήμαρχος Αμαρουσίου Πατούλης σε συνεργασία με τον τοπικό εμπορικό σύλλογο, οργανώνουν άλλη μια φανταχτερή φιέστα υπό την αισχρή ονομασία«Λευκή Νύχτα». Πίσω από τα κάθε λογής δρώμενα και θεάματα που οργανώνει η δημοτική αρχή εκείνη την μέρα, βρίσκεται η ουσία τέτοιων μεθοδεύσεων: η άνευ όρων επιμήκυνση του ωραρίου εργασίας των εμπορικών καταστημάτων! Ουσιαστικά, οι περίφημες Λευκές Νύχτες των δημάρχων και των εργοδοτών του εμπορίου επιβάλλουν σε χιλιάδες συναδέλφους και συναδέλφισσες ωράρια-λάστιχο αναγκάζοντάς τους να δουλέψουν ως και τα μεσάνυχτα, ως τις 12 το βράδυ! Μάλιστα, αυτή ακριβώς η άθλια συνθήκη για τους εργαζόμενους αποτελεί και την διαφημιστική πρωτοτυπία ώστε να καλεστεί το «καταναλωτικό κοινό» να συμμετάσχει και να«τονώσει» την κίνηση και τον τζίρο της τοπικής αγοράς.
Ας τελειώνουμε γρήγορα, λοιπόν, μ’ αυτό το παραμυθάκι! Για εμάς, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στο χώρο του εμπορίου, όλα αυτά τα εμπορικά events και οι φιέστες των εργοδοτών δεν έχουν καμία πρωτοτυπία ούτε και πλάκα, δεν περιέχουν κανένα ενδιαφέρον και κανένα όφελος. Αντίθετα, αποτελούν την συνέχεια στο αδιάκοπο ποδοπάτημα των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας μας: απολύσεις, μισθοί πείνας, απλήρωτη εργασία για πολλούς μήνες, ελαστικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά ακόμα και τις Κυριακές, εργοδοτική τρομοκρατία, ατομικές συμβάσεις…Και η δημιουργία εορταστικού κλίματος πάνω στις συνθήκες σ’ αυτές, παραβλέποντας και επιχειρώντας να τις βαθύνουν, αποκαλύπτουν το πραγματικό ποιόν όλων αυτών που τις οργανώνουν και τις προπαγανδίζουν. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, δεν είναι και η αισθητική του διαφημιστικού βίντεο που προωθεί την εν λόγω φιέστα όπου ο δήμαρχος (Πατούλης) και ο πρόεδρος του τοπικού εμπορικού συλλόγου (Νικολαράκος) πρωταγωνιστούν αναπαριστώντας τους…μαφιόζους που ανοίγουν σαμπάνιες!
Αν πριν 2 χρόνια οι «Λευκές Νύχτες» παρουσιάστηκαν ως «εξαιρέσεις» για τον κόσμο του εμπορίου, έχουμε την πείρα ως εργαζόμενοι να αντιληφθούμε ότι «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού»! Το ίδιο συνέβη και πριν χρόνια με την ελαστικοποίηση του ωραρίου, το ίδιο συμβαίνει αυτή την περίοδο που επιχειρούν να καταργήσουν ολοκληρωτικά την κυριακάτικη αργία μέσα από την εφαρμογή των «7 εργάσιμων Κυριακών», το ίδιο κάνουν και με τις «Λευκές Νύχτες» παραχωρώντας σε κάθε Περιφέρεια, σε κάθε Δήμαρχο να οργανώνουν επαναλαμβανόμενα κατά το δοκούν τέτοιες φιέστες. Ήδη, τον φετινό Δεκέμβρη επιχειρείται να εφαρμοστεί και «με το νόμο» πλέον, το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων για 3 συνεχόμενες Κυριακές…
Να μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια!
Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να αντισταθούν στην εφαρμογή των «λευκών Νυχτών», σε κάθε εργοδοτικό τσαμπουκά που επιβάλλει με το έτσι-θέλω τις ορέξεις του. Να καταγγείλουν ανοιχτά στους κατοίκους του Αμαρουσίου (και όχι μόνο) την εφαρμογή τέτοιων μεθοδεύσεων ζητώντας την έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους. Μέσα από τα σωματεία τους, μέσα από εργατικές συλλογικότητες, ορατές ή αόρατες επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς να μετατρέψουν τον φόβο και την αγανάκτηση σε συλλογική διεκδίκηση.
Καλούμε τα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία του εμπορίου να πάρουν ενεργητικές πρωτοβουλίες για την ακύρωση και το μπλοκάρισμα τέτοιων μεθοδεύσεων.
Καλούμε σωματεία, συνελεύσεις, συλλογικότητες που δρουν στο Μαρούσι αλλά και κάθε γειτονιά να αντισταθούν στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και την εφαρμογή του εργασιακού μεσαίωνα. Να ενισχύσουν με τις πρωτοβουλίες τους την ταξική αλληλεγγύη μέσα στους κόλπους των εργαζομένων και των ανέργων.