Στις 5 Μαΐου το 2010, μέρα ψήφισης του 1ου μνημονίου και ένταξης της χώρας στο μηχανισμό στήριξης της τρόικας, πραγματοποιείται μια από τις μαζικότερες και πιο συγκρουσιακές απεργιακές διαδηλώσεις της μεταπολευτικής περιόδου. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών βρέθηκαν στους δρόμους, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής, στάθηκαν δυναμικά και ανυποχώρητα μπροστά από τη Βουλή.
Η εξεγερτική ορμή, όμως, αυτής της πορείας κόβεται απότομα από την είδηση του θανάτου 3 εργαζομένων της marfin, από τον εμπρησμό της τράπεζας.
Ο κρατικός μηχανισμός σπεύδει να χρησιμοποιήσει το θάνατο των 3 ανθρώπων στο όνομα του νόμου και της τάξης, για τη πάταξη του εσωτερικού εχθρού. Στοχοποιούν σύσσωμα τον α/α χώρο, με την απαραίτητη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ. Δυνάμεις καταστολής εξαπολύουν πογκρόμ ενάντιον διαδηλωτών και εισβάλουν σε πολιτικούς χώρους.
Τα ΜΜΕ ανακηρρύσουν ένοχο τον αναρχικό χώρο, σε μια προσπάθεια ποινικοποίησης κάθε ριζοσπαστικής και συγκρουσιακής μορφής αντίστασης στο δρόμο. Συγχρόνως, αφήνουν στο απυρόβλητο το μεγαλοαφεντικό - τραπεζίτη Βγενόπουλο που ανάγκασε τους εργαζόμενους του να δουλέψουν σε μέρα γενικής απεργίας, στο κέντρο των γεγονότων, χωρίς να υπάρχουν τα στοιχειώδη μέτρα πυρασφάλειας.
Ένα χρόνο μετά, στις 29 Απρίλη του 2011, τρεις αναρχικοί προσάγονται ως ύποπτοι για τα γεγονότα της Marfin και του Ιανού. Ανάμεσα τους και ο Θοδωρής Σίψας. Καθώς τα στοιχεία ήταν ανυπόστατα (ένα ανώνυμο σημείωμα που τους κατονόμαζε ως ένοχους) δεν σχηματίστηκε κατηγορία εις βάρος τους.
Τελικά στις 5/5/13 (μετά από αλλαγή κατάθεσης ασφαλίτη) απαγγέλλονται στον Σίψα κατηγορίες για τον εμπρησμό της Marfin, ενώ οι άλλοι δύο σύντροφοι απαλλάσσονται με βούλευμα.
Στις 9 Δεκεμβρίου ξεκινάει η δίκη του συντρόφου. Η δίωξη του είναι ξεκάθαρα μια πολιτική δίωξη. Στο πρόσωπο του Θοδωρή ποινικοποείται ο αναρχικός χώρος, αλλά και κάθε αγωνιστής, όλοι όσοι βρεθήκαμε στους δρόμους, όλοι όσοι συγκρουστήκαμε, όλοι όσοι αντιστεκόμαστε στον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό.
Η δίκη αυτή θα διεξαχθεί σε μια συγκυρία όπου το Κεφάλαιο και το κράτος του εξαπολύουν ολοένα και πιο δριμεία επίθεση ενάντια στους καταπιεσμένους.
Η κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει τα δικά της πολιτικά συμφέροντα χρησιμοποιεί ανά διαστήματα την υπόθεση της Marfin. Τη φέρνει στο προσκήνιο για να απαιτήσει την καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται, προωθώντας το εξουσιαστικό μονοπώλιο της βίας. Απενοχοποιεί την ωμή βία που ασκεί το σύστημα στους από κάτω και ποινικοποιεί την επαναστατική αντι-βία.
Μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από το χρυσαυγίτη Ρουπακιά, επαναφέρεται η υπόθεση της Marfin, προκειμένου να προωθηθεί η θεωρία των δύο άκρων, ταυτίζοντας τους παρακρατικούς μαχαιροβγάλτες με τις κοινωνικο-ταξικές αντιστάσεις. Στις 9 Δεκέμβρη, ο σύντροφος Θοδωρής Σίψας θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αστική δικαιοσύνη, η οποία έχει σα στόχο την καταδίκη της πολιτικής του ταυτότητας.
Στεκόμαστε δίπλα στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα, όπως θα στεκόμασταν σε οποιονδήποτε αγωνιστή θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση του. Επιλέγοντας τον ταξικό πόλεμο, την πλευρά των καταπιεσμένων, των προλετάριων, των διαδηλωτών, των αντιστεκόμενων…
Αλληλεγγύη στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα.
Ούτε να κλαις, ούτε να γελάς τα όπλα της χα είναι της Ελάς;
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://wp.me/pryYN-1rQ